هدف اساسی در این تحقیق بررسی علیت گرنجر بین نابرابری درآمد و بهره وری نیروی کار(شاغلین) در بین بیست و هشت استان ایران از سال 1379 تا 1385 می باشد. در تحقیق حاضر از یک روش داده های ترکیبی جدید بر اساس سیستم های به ظاهر نامرتبط و آزمون والد به کار گرفته شده است. آنچه که نتایج مورد بررسی در تحقیق نشان می دهد اثر یک طرفه ای از بهره وری بر نابرابری درآمد در استان های بوشهر، خوزستان، قم، کهگیلویه و بویراحمد و هرمزگان وجود دارد که این اثر به صورت مثبت بوده در حالی که در استان های کردستان و سیستان و زنجان معنا دار بوده ولی با اثری منفی. در سایر استان های دیگر بدون ارتباط با آثار متفاوت بوده است. بنابراین شدت نابرابری در بهره وری در بین استان های مختلف ایران به دلیل افزایش نابرابری در درآمد یکسان نیست. در بررسی عواملی که بر بهره وری تاثیر دارند، عواملی مانند نسبت شاغلین زن یا مرد به کل شاغلین، پیشرفت تکنولوژی، شاغلین باسواد به کل (به دلیل اینکه باسواد بودن بیشتر از سطح سواد بر رشد تاثیر دارد به جای شاغلین تحصیلکرده در مراکز عالی تنها به بررسی شاغلین با سواد با همان تعریفی که از سواد شده است پرداخته شده است)، هم چنین میزان متوسط حقوق و دستمزد در هر استان از بخش خصوصی، دولتی و تعاونی مورد توجه واقع می شوند. با توجه به مدل براورد شده تنها متوسط حقوق و دستمزد بوده است که بر بهره وری شاغلین استان تاثیر داشته آن هم به صورت منفی. تاثیر شاغلین باسواد و هم چنین پیشرفت تکنو لوژی بر بهره وری به صورت مثبت ولی بی معنی بوده است.