طبق آئین نامه 2800 اگر خروج از مرکزیت در سازه بیش از 20 درصد بعد سازه باشد سازه نامنظم و در صورت کمتر از آن سازه منظم می باشد. با این فرض دو سازه با خروج از مرکزیتهای 19 و 21 درصد دارای نیروهای متفاوتی خواهند داشت، این در حالی است که خروج از مرکزیت آنها باهم 2 درصد اختلاف دارد. برای بررسی این موضوع دو مدل 5 و 10 طبقه با قاب خمشی بتنی با خروج از مرکزیت های صفر تا 35 درصد تحت تحلیل غیر خطی استاتیکی و تحلیل خطی استاتیکی معادل قرار گرفته است. مدل ها ابتدا در نرم افزارsap2000.v14.1 بصورت خطی تحلیل و طراحی شده اند، سپس با اعمال مفاصل پلاستیک در المانهای مقاوم جانبی تیر و ستون، تحلیل استاتیکی غیرخطی سازه ها تحت الگوی بارگذاری جانبی متناسب با توزیع استاتیکی انجام گردید. در نهایت جابجایی طبقات در لبه ی نرم و سخت سازه، نمودار پوش سازه در مقابل جابجایی تراز بام و لنگر داخلی ستون لبه ی نرم و سخت سازه، تحت تحلیل سازه در خروج از مرکزیت های مختلف و تحت ترکیب بار ضابطه آئین نامه 2800 در محدوده ی خطی و غیرخطی مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی نتایج تحلیل خطی و غیرخطی نشان می دهد که با افزایش خروج از مرکزیت جابجایی لبه ی سخت کاهش و جابجایی لبه ی نرم افزایش می یابد؛ که با بررسی نتایج فوق با نتایج حاصل از ضابطه آئین نامه 2800 مشاهده می شود که این ضابطه برای المانهای لبه ی نرم در بسیاری از خروج از مرکزیت ها دست پایین بوده و باید برای خروج از مرکزیتهای کمتر از 20 درصد نیز ضابطه ای در نظر گرفته شود. با بررسی نمودار پوش تغییر مکان بام – برش پایه، مشاهده می شود که پوش سازه در تمام خروج از مرکزیت ها نزدیک بهم می باشد؛ که این موضوع نشان دهنده رفتار یکسان سازه در خروج از مرکزیت های مختلف می باشد. همچنین بررسی لنگر داخلی ستون در لبه ی نرم و سخت سازه نیز؛ نشان می دهد که، نتایج حاصل از ضابطه آئین نامه 2800 برای لبه ی نرم سازه نسبت به نتایج حاصل از تحلیل سازه، تحت بسیاری خروج از مرکزیت ها، دست پایین می باشد.

قدرت متمرکز نظریه ی مسلط سیاسی برای دورانی طولانی از تاریخ بشر بوده است. بی تردید قدرت منشأ حرکت های اقتصادی و نظامی و پیش برد تمدن بشری است. اما نگاهی به نقشه ی توزیع درآمد (به غیر از کشورهای نفتی) نشان می دهد که در حال حاضر کشورهایی با تمرکز سیاسی کمتر ثروتمندتراند. تمرکز کمتر به هیچ روی به معنای ضعف دولت مرکزی نیست بلکه نشان مشارکت بخش وسیع تری از نخبگان در تصمیم گیری، تخصصی شدن تصمیم های محلی، تمرکز دولت بر وظایف اصلی خود و مهم تر از هرچیز تامین شرایط توسعه ی پایدار است. تاریخ ایران پر از جهش های درخشان توسعه و خالی از یک توسعه ی ماندگار و پایدار است. این پایان نامه یک روی کرد دینامیک سیستمی به مساله ی تمرکزگرایی است. این مطالعه بخش های اقتصاد، فرهنگ و سیاست را پوشش می دهد. تعیین معیارهای اندازه گیری میزان تمرکز سیاسی دشوار است و پرسشی است هنوز بی پاسخ. از این رو در این پژوهش بخش های فرهنگ و اقتصاد با متغیرهای قطعی تری وارد مدل می شوند. نتیجه ی نهایی مطالعه بر این تاکید دارد که ادامه ی سیاست های مترکز در بخش های فرهنگ و اقتصاد به بی هویتی فرهنگی و وابستگی اقتصادی شهرهای کشور به مرکز می انجامد که خود وابسته به درآمد حاصل از فروش منابع ملی است. نامتوازنی توزیع درآمد حاصل از فروش منابع می تواند محرک ناآرامی های سیاسی و آغازی برای به خطرافتادن تمامیت کشور باشد.