اعتماد، باور به عملی است که از دیگران انتظار می رود. این باور برمبنای این احتمال است که گروه های بخصوصی از افراد کارهای بخصوصی را انجام می دهند یا از انجام کارهای بخصوصی پرهیز می کنند. امروزه با توسعه فضای مجازی از قبیل شبکه های اجتماعی و سازمان های مجازی، مدل سازی، محاسبه و مدیریت اعتماد بسیار حائز اهمیت شده است. آسان ترین نمونه اعتماد سازی از طریق تعامل مستمر با افرادی است که مدتی طولانی آنها را می شناسیم. مشکل اصلی اعتمادی که از تجربه ی شخصی افراد ایجاد می شود محدود بودن قلمرو آن است. همچنین هر دو طرف رابطه ی اعتماد با مشکلات بزرگ جمع آوری اطلاعات و تشکیل باورهای معقول قابل اتکا رو به رو هستند. تکیه بر گروه ها علاوه بر اینکه مدلی طبیعی برای بیان روابط علی و معلولی و ماهیت اعتماد به ویژه در محیط های مبتنی بر تعامل مجموعه هایی از افراد (مانند شبکه های اجتماعی)، است راهی برای غلبه برمشکلات فوق نیز به شمار می رود. به عبارتی گروه ها اگر به خوبی طراحی شوند می توانند زمینه ساز اعتماد به افرادی باشند که هرگز با آنها آشنایی نداشته ایم. مدل ارائه شده در این پایان نامه، با نظامهای مدیریت اعتماد حاضر تفاوت دارد و به اعتماد به عنوان یک مشخصه مشترک و جمعی در گروه کاربران اشاره دارد. در این مدل از، عضویت گروهی، به عنوان معیار قضاوت درباره رفتار احتمالی یک فرد و نحوه ی اعتماد به وی استفاده می شود. در این صورت اعتماد بین نهادها از عضویت گروههای آنها درک می شود. مدل سازی روش ارائه شده بر اساس متاگراف، صورت گرفته است. متاگراف، ابزاری ریاضی است که به کمک آن می توان رابطه ای جهت دار مابین دو مجموعه از عناصر را تعریف نمود و در آن هر یال زوج مرتبی از دو مجموعه است. بنابراین از متاگراف جهت توصیف اعتماد مبتنی بر گروه استفاده شد. چنین مدلی امکان اعتمادسازی بین نهادهای ناشناس نسبت به یکدیگر را به راحتی و با حجم کمتر ارتباطی و محاسباتی فراهم می سازد. علاوه بر این می توان این شیوه را برای اعتماد سازی در محیطهای بزرگ به کار برد. ما اعتقاد داریم روش ما جامعه بشری و مفهوم انسانی اعتماد را بهتر توصیف می کند.