هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین ویژگی های شخصیتی و میزان پرخاشگری بازیکنان فوتبال سطوح باشگاهی استان خوزستان می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، بازیکنان فوتبال تیم های باشگاهی استان خوزستان، حاضر در لیگ برتر ، لیگ یک و لیگ دو کشور در فصل 88-89 متشکل از 7 تیم که در مجموع برابر با 154 بازیکن می باشد. نمونه آماری به روش سر شماری انتخاب شده است که برابر جمعه آماری تحقیق می باشد. تعداد پرسش نامه های برگشتی قابل استفاده، 128 نسخه بود (11/83 درصد). متغیرهای تحقیق، ویژگی های شخصیتی و میزان پرخاشگری بودند. روش تحقیق از نوع «توصیفی- پیمایشی» است و به صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامه های استاندارد نئو فرم کوتاه کاستا و مک کری (1982) برای ویژگی های شخصیتی و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) انجام شده است. از آمار توصیفی برای توصیف برخی از یافته های تحقیق در قالب جداول و نمودار ها و از روش های آمار استنباطی مانند ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل جهت آزمون فرضیه ها، و از روش آماری آلفای کرونباخ جهت محاسبه ضرایب پایایی، در نرم افزار spss نسخه 16 استفاده شد. کلیه فرضیه های تحقیق در سطح 5 0 /0p? آزمون شده است. یافته های تحقیق نشان داد که بین پنج بعد بزرگ ویژگی شخصیتی( برون گرایی، روان رنجورخویی، بازبودن نسبت به تجربه، وجدانی بودن و توافق پذیری) و میزان پرخاشگری بازیکنان فوتبال در این جامعه تحقیق در سه سطح لیگی ( لیگ برتر، لیگ یک و لیگ دو کشور) ارتباط معنی دار وجود دارد. چهار ویژگی شخصیتی برون گرایی، روان رنجور خویی، بازبودن نسبت به تجربه و وجدانی بودن با میزان پرخاشگری همبستگی منفی و معنی دار داشتند. بین میزان پرخاشگری و ویژگی روان رنجور خویی همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت. همچنین میزان پرخاشگری بین سه سطح لیگی مورد مقایسه قرار گرفت که بین لیگ برتر و لیگ دسته یک، همچنین بین لیگ برتر و لیگ دسته دو تفاوت معنی دار وجود داشت و بین لیگ دسته یک و لیگ دسته دو تفاوت معنی دار وجود نداشت.