آموزش و پرورش مهمترین نهاد اجتماعی برآمده از متن جامعه و در عین حال سازنده و تکامل دهنده و تاثیر آن در پیشرفت جامعه امری کاملاً محسوس است. در این میان معلمان برترین نقش را بر عهده دارند و نقطه آغاز هر تحول آموزشی و پرورشی به شمار می روند. هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین برخی از ویژگیهای دموگرافی و رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی مدارس استان بوشهر است. جامعه آماری کلیه معلمان تربیت بدنی زن و مرد استان بوشهر در سال تحصیلی89-88 می باشند که به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند ( 186(n = n = . ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه محقق ساخته برای ویژگی های دموگرافی و پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی پائول اِ اسپکتور(1994) بود. پایایی پرسشنامه از طریق مطالعه مقدماتی 79/0 محاسبه شد. از روش آمار توصیفی جهت بررسی متغیر های جمعیت شناختی و از روش های آمار استنباطی ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون جهت تعیین رابطه بین ویژگی های دموگرافی و رضایت شغلی معلمان استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد، بین سن، جنسیت، سابقه کار، رشته تحصیلی و سطح قهرمانی با رضایت شغلی معلمان رابطه معنی دار منفی وجود دارد. بین مدرک تحصیلی، وضعیت استخدامی، آموزش ضمن خدمت با رضایت شغلی رابطه معنا دار مشاهده نشد. با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاد می شود مدیران و تصمیم گیرندگان آموزش و پرورش به عوامل موثر بر رضایت شغلی معلمین توجه بیشتری نشان دهند.

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین مهارت های روانی و تفسیر اضطراب رقابتی در ورزشکاران برتر مرد استان خوزستان می باشد. روش این تحقیق توصیفی از نوع میدانی است. نمونه آماری این تحقیق شامل 200 نفر از ورزشکاران برتر مرد استان خوزستان در رشته های انفرادی و اجتماعی می باشند که بصورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت کننده ها قبل از رقابت، پرسشنامه های سنجش مهارت های روانی اوتاوا (سالملا و همکاران، 2001) و تفسیر اضطراب رقابتی (مارتنز و همکاران، 1990) را تکمیل کردند. ضریب پایایی این پرسشنامه ها به روش الفا کرونباخ در این تحقیق به ترتیب 85/0 و 80/0 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی از جمله همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و t مستقل استفاده شد. آزمون فرضیه های تحقیق در سطح معنی داری 05/0p< نشان داد که برخی از مهارت های روانی، مثل هدف گزینی با تفسیر اضطراب شناختی (02/ 0 p =) رابطه منفی و معنی داری داشته است. واکنش به فشار روانی (001/ 0 p =) با تفسیر اضطراب جسمانی رابطه منفی و معنی داری داشته است. تصویرسازی ذهنی با تفسیر اضطراب شناختی (002/ 0 p =) و با تفسیر اضطراب جسمانی (03/ 0 p =) رابطه منفی و معنی دار و با تفسیر اضطراب اعتماد به نفس (002/ 0 p =) رابطه مثبت و معنی داری دارد. ولی برخی از مهارت های روانی از جمله تعهد، آرمیدگی، طرح ریزی با جهت اضطراب رقابتی (شناختی، جسمانی و اعتماد به نفس) رابطه معنی داری نداشته است. همچنین برخی از مهارت های روانی، هدف گزینی، واکنش به فشار روانی، تمرکز و تصویرسازی ذهنی پیش بینی کننده تفسیر اضطراب شناختی و تفسیر اضطراب اعتماد به نفس در ورزشکاران می باشد. واکنش به فشار روانی و تمرکز پیش بینی کننده جهت اضطراب جسمانی ورزشکاران برتر مرد بوده است. علاوه بر این بین مهارت های روانی و تفسیر اضطراب رقابتی بین ورزشکاران برتر مرد رشته های انفرادی و اجتماعی تفاوت معنی داری یافت نشد. از اینرو پیشنهاد می شود که مربیان با آموزش مهارت های روانی به کاهش تفسیر اضطراب رقابتی ورزشکاران کمک کنند

به منظور بررسی تأثیر شدت های مختلف اجرای یک تمرین فزاینده بر زمان واکنش( ساده و انتخابی) پسران ورزشکار و غیر ورزشکار20 دانشجوی پسر سالم 26-21 سال دانشگاه چمران انتخاب شدند. از این میان، 10 نفر در رشته های مختلف تحصیلی، که حداقل دو سال سابقه حضور در تیم های ورزشی دانشگاه را داشتند به عنوان گروه ورزشکار (سن 7/1±5/23 سال، قد 1/4±180سانتی متر و وزن 8/5±5/75 کیلوگرم) و10 نفر که هیچگونه سابقه فعالیت منظم ورزشی نداشتند به عنوان گروه غیر ورزشکار (سن 4/1±6/21سال، قد 7/6±175 سانتی متر و وزن 4/3±5/85 کیلو گرم) انتخاب شدند. هر دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار در دامنه هوشی بالا (آزمون هوش ریون بزرگسالان) قرار داشتند. آزمودنی ها تحت یک فعالیت فزاینده وامانده ساز، روی تردمیل شروع به فعالیت کردند. قبل،حین و بعد از اجرای فعالیت، هر 30 ثانیه یکبار آزمونٍ زمان واکنش ساده و دو انتخابی از آزمودنی ها گرفته شد. هنگام اجرای فعالیت، ضربان قلب آزمودنی ها در هر مرحله ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمونهای t مستقل و t همبسته وتحلیل واریانس دو طرفه با اندازه گیری های مکرر در سطح معنی داری نشان داد بین میانگین نمرات زمان واکنش ساده پسران ورزشکار و غیر ورزشکار در شدت های مختلف فعالیت و لحظه واماندگی تفاوت معنی داری وجود ندارد. ولی بین میانگین نمرات زمان واکنش انتخابی پسران ورزشکار و غیر ورزشکار در شدت های مختلف فعالیت و لحظه واماندگی تفاوت معنی داری وجود دارد،ورزشکاران از غیر ورزشکاران بهتر عمل کردند(0.03p=) بنابراین می توان نتیجه گرفت که شدت های مختلف اجرای یک فعالیت فزاینده بر زمان واکنش ساده پسران ورزشکار و غیرورزشکار تاثیر معنی داری دارد ولی بین ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی دار نیست. همچنین، شدت های مختلف اجرای یک فعالیت فزاینده بر زمان واکنش انتخابی پسران ورزشکار و غیرورزشکار تاثیر معنی داری دارد

هدف تحقیق بررسی ارتباط بین برخی ویژگی های آنتروپومتری و مهارت های حرکتی درشت کودکان 3 تا 5 ساله مهد کودک های شهر اهواز بود. 350 کودک (183 پسر و 167 دختر) از گروه سنی 3 تا 5 سال مهد کودک های شهرستان اهواز به صورت تصادفی- خوشه ای انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری تحقیق حاضر آزمون اولریخ (tgm_d2) بود. دو گروه آزمونگر آموزش دیده، اندازه گیری های آنتروپومتریکی، اجرای آزمون ها و ثبت اطلاعات را برعهده داشتند. اندازه های آنتروپومتریکی و نمرات خام حاصل از اجرای آزمون-ها ثبت شد. از روش های آمار توصیفی و آزمون های آمار استنباطی ضریب همبستگی برای ارتباط بین ویژگی-های آنتروپومتریکی و اجرای مهارت ها، تحلیل واریانس دوطرفه و t مستقل برای مقایسه گروه ها به تفکیک جنسیت و سن، رگرسیون چندگانه (روش ورود و گام به گام) برای رابطه چندگانه بین ویژگی های آنتروپومتری و اجرای مهارت ها در سطح معنی داری05/0 = ? استفاده شد. نتایج نشان داد بین ویژگی های آنتروپومتریکی و مهارت های حرکتی درشت رابطه معناداری وجود داشت، بین کودکان 3 تا 4 ساله و 4 تا 5 ساله تنها از لحاظ اندازه آنتروپومتریکی ترکیب بدن تفاوت معنی داری وجود ندارد و برتری اندازه های آنتروپومتریکی از آن کودکان 4 تا 5 ساله بود. بین کودکان 3 تا 4 سال و 4 تا 5 سال از نظر مهارت های حرکتی درشت (جابجایی و کنترل شی) ، جابجایی و کنترل شیء تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین پسران و دختران از لحاظ اندازه آنتروپومتریکی ترکیب بدن، طول ران و طول ساعد تفاوت معنی داری وجود نداشت و دختران تنها از لحاظ اندازه آنتروپومتریکی طول ساعد از پسران جلوتر بودند. بین پسران و دختران از نظر مهارت های حرکتی درشت و جابجایی تفاوت معنی داری وجود نداشت. طول پا و پهنای شانه پیش بین کننده خوبی برای اجرای مهارت های حرکتی جابجایی نبودند و متغیرهای قد، طول دست (از مچ به پایین)، طول ساعد ، طول ساق، وزن، طول بازو، طول ران، ترکیب بدن به عنوان متغیرهای پیش بینی کننده اجرای مهارت های حرکتی جابجایی بودند طول ساق، طول پا، وزن، طول بازو، طول ران، پهنای شانه و ترکیب بدن پیش بین کننده خوبی برای مهارت های حرکتی کنترل شیء نبودند و متغیرهای قد، طول بازو، طول ساعد به عنوان متغیرهای پیش بینی کننده اجرای مهارت های حرکتی کنترل شیء می باشند.

چکیده: هدف تحقیق حاضر، «بررسی رابطه عوامل فشارزای شغلی و کیفیت زندگی کاری با دلبستگی شغلی در دبیران تربیت بدنی شهر اهواز» بود. روش تحقیق از نوع «توصیفی- همبستگی» و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری، کلیه دبیران تربیت بدنی نواحی چهارگانه شهر اهواز که در سال تحصیلی 90-89 مشغول به کار بودند (144n=). نمونه گیری به روش سرشماری و کل جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند، در پایان پس از بررسی 88% پرسش نامه های عودت شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری پرسش-نامه مشخصات فردی، پرسش نامه استاندارد تنیدگی شغلی اشپیل برگر (1977)، پرسش نامه استاندارد کیفیت زندگی کاری والتون (1973) و پرسش نامه استاندارد دلبستگی شغلی ادواردز و کیلپاتریک (1984) بود، پایایی درونی پرسش نامه ها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب 95/0، 89/0 و 73/0 محاسبه شد. برای اطمینان از نرمال بودن داده ها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه، کروسکال- والیس و رگرسیون چندگانه) استفاده و در سطح معنی داری (05/0= ?) مورد بررسی قرارگرفت. نتایج تحقیق نشان داد، عوامل فشارزای شغلی دبیران تربیت بدنی نسبتاٌ بالا بود، اما کیفیت زندگی کاری و دلبستگی شغلی آنان در حد متوسط بود. ارتباط معنی داری بین عوامل فشارزای شغلی و دلبستگی شغلی بدست نیامد، اما رابطه مثبت و معنی داری بین کیفیت زندگی کاری و دلبستگی شغلی به دست آمد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد بین ابعاد کیفیت زندگی کاری با دلبستگی شغلی رابطه چندگانه وجود دارد و وابستگی اجتماعی زندگی کاری عامل تاثیر گذارتری برای پیش بینی دلبستگی شغلی به شمار می رود. هم چنین بین عوامل فشارزای شغلی دبیران تربیت بدنی مرد و زن تفاوت معنادار وجود دارد، ولی بین عوامل فشارزای شغلی دبیران تربیت بدنی با سن، وضعیت تأهل، میزان تحصیلات، سابقه کار و سابقه ورزشی متفاوت، تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج نشان داد که بین کیفیت زندگی کاری دبیران تربیت بدنی مرد و زن و دبیران تربیت-بدنی با تحصیلات و سابقه کار مختلف تفاوت معنی دار وجود دارد. نتایج تحقیق هم چنین نشان داد، که بین دلبستگی شغلی دبیران تربیت-بدنی در سنین مختلف تفاوت معنی دار بود. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود، که برای کاهش و کنترل عوامل فشارزای شغلی، بهبود کیفیت زندگی کاری و افزایش دلبستگی شغلی دبیران تربیت بدنی، مسئولین آموزش و پرورش با برنامه ریزی صحیح کلاس های درس تربیت بدنی را در شرایط استاندارد و با حداکثر امکانات در مدارس برگزار کنند.

هدف این پژوهش شناسایی و اولویت بندی عوامل سوق دهنده، جلب کننده و بازدارند? گردشگری ورزشی از دیدگاه کارشناسان ورزش و گردشگری استان خوزستان بود. این تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی و به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و کارشناسان اداره های تربیت بدنی (121نفر) و اداره های میراث فرهنگی و گردشگری (72نفر) بودند (193n=). نمونه آماری از طریق جدول کرجسی و مورگان 92 نفر برای تربیت بدنی و 59 نفر برای گردشگری برآورد شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه ویژگی های فردی و پرسشنامه محقق ساخته شامل چهار بخش (عوامل سوق دهنده، جلب کننده، بازدارنده و یک سوال باز) بود. که روایی صوری و محتوایی آن توسط 12 تن از اساتید دانشکده تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز بررسی و تایید شد. روایی سازه از طریق تحلیل عاملی (702/0=kmo) و پایایی از طریق آلفا کرونباخ 81/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (t مستقل و رتبه بندی فریدمن) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد مهم ترین عوامل سوق دهنده شامل دیدار با دوستان و بستگان، علاقه به فرهنگ، هنر، موسیقی، معماری و مکان های باستانی، حضور در جشن ها، مراسم ها و دیگر برنامه های جانبی بود. مهم ترین عوامل جلب کننده شامل کیفیت تسهیلات اقامتی، وجود مناظر و چشم اندازها و مکان های دیدنی و باستانی، سهولت در تهیه اقامتگاه بود. مهم ترین عوامل بازدارنده شامل بدی آب و هوا، نوع رشته ورزشی، سطح مسابقات، نوع شغل و نداشتن اوقات فراغت بود. بین دیدگاه کارشناسان ورزش و گردشگری در خصوص عوامل سوق دهنده (001/0p=، 782/4 t=) و عوامل بازدارنده (011/0p=، 667/2t= ) تفاوت معنی دار مشاهده شد، در حالی که در خصوص عوامل جلب کننده (825/0p= ، 223/0t= ) این تفاوت معنی-دار مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق به مسئولین ورزشی و گردشگری پیشنهاد می شود ضمن تقویت و توسعه عوامل سوق دهنده و حذف عوامل بازدارنده، نسبت به عوامل جلب کننده گردشگری ورزشی در استان خوزستان توجه بیشتری بنمایند.

هدف از انجام این تحقیق مقایسه ی زمان واکنش ساده و انتخابی در سبک های شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه می باشد. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان دختر داوطلب به همکاری(با میانگین سنی 59/1±18/21 سال) که در نیمسال تحصیلی 90-89 در حال گذراندن واحد تربیت بدنی عمومی در دانشگاه شهید چمران اهواز بودند (195n=). به منظور تعیین سبک های شناختی، آزمون گروهی تصاویر پنهان شده بین کلیه ی افراد جامعه ی آماری توزیع گردید.سپس براساس نمرات بدست آمده از آزمون، شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری وابسته به زمینه و مستقل از زمینه قرار گرفتند و از هر گروه 15 نفر به صورت تصادفی برای آزمون زمان واکنش ساده (شرایط محیطی بسته) و 15 نفر برای زمان واکنش انتخابی (شرایط محیطی باز) انتخاب شدند. شرکت کنندگان در زمان واکنش ساده و انتخابی به 60 محرک دیداری و 60 محرک شنیداری پاسخ دادند. پایایی آزمون گروهی تصاویر پنهان شده و دستگاه زمان واکنش به ترتیب برابر با 91/0 و 81/0 می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از t مستقل در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در زمان واکنش دیداری ساده شرکت کنندگان مستقل از زمینه به طور معنی داری بهتر از شرکت کنندگان وابسته به زمینه عمل کردند. اما در زمان واکنش شنیداری ساده و دیداری و شنیداری انتخابی علی رغم عملکرد بهتر شرکت کنندگان مستقل از زمینه، تفاوت معنی داری میان شرکت کنندگان وابسته به زمینه و مستقل از زمینه مشاهده نشد. این یافته ها تنها بخشی از نظر یه استقلال و وابستگی به زمینه ویتکین (1971)، مبنی بر اینکه شرکت کنندگان مستقل از زمینه درمقایسه با رقیبان وابسته به زمینه در مهارت های بسته عملکرد بهتری نشان می دهند، را تائید نمود.

هدف از انجام این تحقیق، بررسی تأثیر یک برنامه طناب زنی بر توانایی های ادراکی - حرکتی دانش آموزان دختر پایه ی سوم ابتدایی می باشد. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد که به صورت میدانی و با استفاده از سه گروه طناب زنی، سنتی و کنترل انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه ی دانش آموزان دختر پایه سوم مقطع ابتدایی (550 نفر) شهر دورود می باشد که از این میان تعداد 60 نفر به صورت تصادفی (خوشه ای مرحله ای) انتخاب و سپس به صورت تصادفی در سه گروه طناب زنی، سنتی و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه طناب زنی به مدت 6 هفته و هر هفته 2 جلسه و هر جلسه 20 دقیقه برنامه طناب زنی را انجام دادند و گروه سنتی تمرینات معمول در ساعات ورزش را دنبال کردند و گروه کنترل نیز فاقد هرگونه فعالیت بدنی بودند. در این تحقیق توانایی های ادراکی - حرکتی خرده مقیاس های تعادل و هماهنگی عصب وعضله ازآزمون رشدحرکتی لینکلن - اسرتسکی و خرده مقیاس چابکی از آزمون برینینکس - اسرتسکی ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از t وابسته و تحلیل واریانس یک راهه در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد که برنامه طناب زنی بر توانایی های ادراکی - حرکتی خرده مقیاس های تعادل (001/0=p)، هماهنگی (004/0=p) و چابکی (000/0=p) دختر پایه سوم ابتدایی تأثیر معناداری دارد و گروه طناب زنی نسبت به دو گروه سنتی و کنترل از توانایی های ادراکی – حرکتی بالاتری برخوردار بودند.

هدف از این تحقیق شناسایی و رتبه بندی عوامل بازدارنده مشارکت ورزشی کارکنان زن دانشگاه شهید چمران اهواز بود. پژوهش حاضر توصیفی - پیمایشی و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری کارکنا ن زن شاغل در دانشگاه شهید چمران اهواز به تعداد 420 نفر بودند، تعداد 210 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه آماری تعیین شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ویژگی های فردی و پرسشنامه محقق ساخته عوامل بازدارنده با 35 سوال 5 ارزشی که در چهار حیطه دسته بندی شدند .روایی سازه پرسشنامه80/0kmo= و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ برابر با 88/0 محاسبه شد.روش های آمار توصیفی جهت توصیف متغییر های تحقیق و از روش های آمار استنباطی(آزمون tیک نمونه ایی، آزمون فریدمن) جهت آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد تنها 42% آزمودنی ها در فعالیت های ورزشی شرکت می کنند، نتایج آزمون رتبه بندی فریدمن نشان داد به ترتیب اهمیت عوامل بازدارنده اقتصادی با میانگین 35/3، عوامل بازدارنده فرهنگی اجتماعی با میانگین 84/2، عوامل بازدارنده شخصی با میانگین 32/2 و عوامل بازدارنده خانوادگی با میانگین 49/1 قرار دارند. با توجه به نتایج تحقیق توصیه می شود مدیران سازمان ها از برنامه های تفریحی ورزشی کارکنان به ویژه کارکنان زن حمایت نمایند

هدف از انجام این تحقیق بررسی تفاوت های مرتبط با سن وکانون توجه در کنترل پاسچر دانشجویان و پرسنل مرد دانشگاه شهید چمران اهواز بود. جامعه این تحقیق را کلیه دانشجویان پسر و پرسنل مرد دانشگاه شهید چمران اهواز در نیمسال دوم سال تحصیلی 1391-1390 تشکیل می داد (8774n=). از بین جامعه مذکور 22 نفر جوان با دامنه سنی 28-19 سال و 22 نفر سالمند با دامنه سنی 65-55 سال به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. برای ارزیابی کنترل پاسچر آزمودنی ها در شرایط توجه درونی و بیرونی، جابجایی قدامی- خلفی، میانی- جانبی و سرعت حرکت مرکز فشار هر آزمودنی در سه کوشش 30 ثانیه ای در شرایط توجه درونی (توجه به نوسان های بدن) و سه کوشش 30 ثانیه ای در شرایط توجه بیرونی (توجه به حرکت مرکز فشار پاها در مانیتور دستگاه) با فاصله 5 دقیقه استراحت بین کوشش ها، اندازه گیری شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که بین کنترل پاسچر در حالت های توجه درونی و بیرونی برای هر دو گروه جوان و سالمند تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج بیانگر برتری جوانان نسبت به سالمندان در هر دو شرایط توجه درونی و بیرونی بود.

هدف از انجام این تحقیق مقایسه زمانبندی های متفاوت تصویر سازی ذهنی پتلپ با میانجی گری خواب بر اکتساب و یادداری تکلیف پرتاب دارت می باشد. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز در نیمسال اول سال تحصیلی 91-1390 بودند (156=n). برای نمونه گیری ابتدا پرسشنامه توانایی تصویر سازی ذهنی (هال و مارتین 1997) و فرم اطلاعات شخصی بین کلیه جامعه آماری توزیع گردید. از پرسشنامه توانایی تصویر سازی ذهنی برای گزینش افرادی استفاده شد که در این پرسشنامه نمره بین 45 تا 55 از نمره کل را کسب می کنند. از فرم اطلاعات شخصی برای گزینش افرادی استفاده شد که هیچ تجربه ای در پرتاب دارت ندارند. در نهایت تعداد 45 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری این تحقیق انتخاب گردید که در سه گروه: تصویر سازی ذهنی مقدماتی، تصویر سازی ذهنی 4 ساعته و تصویر سازی ذهنی 12 ساعته قرار گرفتند. تصویر سازی ذهنی مقدماتی به اجرای تکلیف بلافاصله بعد از تمرین تصویر سازی ذهنی اشاره دارد. تصویر سازی 4 ساعته شامل یک چرت 90 دقیقه ای بعد از تمرین می شود و همچنین تصویر سازی 12 ساعته شامل 8 ساعت خواب شبانه می باشد. به علاوه از شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ (psqi) (بایسه و همکاران 1989) به منظور بررسی کیفیت خواب در هر جلسه از تمرین تصویر سازی ذهنی، در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. تمرین تصویر سازی ذهنی، 3 جلسه در هفته به مدت 6 هفته صورت گرفت و سپس پس آزمون به عمل آمد. بعد از بررسی نرمال بودن داده ها و برابری واریانس ها، داده ها به روش آماری تحلیل واریانس 2 راهه با اندازه گیری مکرر در مرحله اکتساب و تحلیل واریانس یکراهه در مراحل پیش آزمون و یادداری و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه گیری تکراری تفاوت معنی داری (001/0 p=) را بین گروه ها نشان داد.آزمون پیگردی توکی نشان داد که در مرحله اکتساب بین گروه های مقدماتی و 4 ساعته (005/0 p=) و گروه مقدماتی و 12 ساعته (001/0 p=) تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه در مرحله یادداری تفاوت معنی داری (001/0 p=) را بین گروه ها نشان داد. همچنین آزمون پیگردی توکی بیانگر تفاوت معنی دار بین گروه های مقدماتی و 12 ساعته (001/0 p=) و گروه 4 ساعته و 12 ساعته (001/0 p=) بود. بنابر نتایج فوق نقش خواب بر یادگیری مهارت های حرکتی بیش از پیش مورد توجه قرار می گیرد، همچنین نتایج این تحقیق از نظریه تحکیم حافظه حمایت می کند.

هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر بازی های دبستانی بر رشد مهارت های حرکتی درشت و فراخنای توجه دانش آموزان بیش فعال/ نقص توجه پایه ی اول تا سوم ابتدایی شهرستان خرم آباد می باشد. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است که به صورت میدانی و با استفاده از دو گروه تجربی و کنترل انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه ی دانش آموزان بیش فعال/ نقص توجه (40 نفر) شهر خرم آباد می باشد که از این میان تعداد 30 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه تجربی و آزمایش تقسیم شدند. سپس گروه تجربی به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه تحت تاثیر بازی های دبستانی قرار گرفت و گروه کنترل از انجام این بازی ها محروم ماند. در این تحقیق مهارت های حرکتی درشت توسط آزمون رشد حرکتی اولریخ (2000) و فرخنای توجه توسط خرده آزمون تیک زنی کتلر-لارنت-تیریو ارزیابی شد. همچنین از آزمون t مستقل برای مقایسه ی متغیرهای سن، قد و وزن و از آزمون کلموگراف اسمیرنوف، جهت بررسی نرمال بودن داده ها و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره یا مانووا، جهت مقایسه ی متغیرهای رشد حرکتی (کنترل شیء، جابه جایی )و دامنه ی توجه در سطح معنا داری 05/0p< استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد که بازی های دبستانی بر مهارت های حرکتی درشت و خرده مقیاس های کنترل شیء(0001/0p=) و جابه جایی(0001/0p=) و برفراخنای توجه(0001/0p=) دانش آموزان پایه ی اول تا سوم ابتدایی تأثیر معناداری دارد و گروه تجربی نسبت به گروه کنترل از مهارت های حرکتی درشت و فرخنای توجه بالاتری برخوردار بودند. بنابراین پیشنهاد می شود بازی های دبستانی در برنامه ی تربیت بدنی این کودکان قرار گرفته شود.

هدف: با گسترش دامنه خدمات دولتی در سال های اخیر، افزایش هزینه های عمومی، مسایل اقتصادی و هم چنین، با توجه به افزایش جمعیت و روند سریع تغییرات در جهان امروز لازم است بهبود کارکرد سازمان های دولتی بعنوان یک امر حیاتی مورد توجه قرار گیرد. یکی از راه هایی که برای غلبه بر مشکلات بخش عمومی پیشنهاد شده و به صورت گسترده طرفدار پیدا کرده، واگذاری کارها به بخش خصوصی است. به عبارت بهتر یکی از اصول اقتصاد پویا و همچنین از پیش فاکتورهای توسعه اقتصادی کشورهای پیشرفته دنیا "خصوصی سازی" است . هدف تحقیق حاضر تحلیل و شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر در جذب سرمایه بخش خصوصی در ورزش می باشد. روش شناسی: جامعه آماری تحقیق صاحبنظران تربیت بدنی شامل اساتید مدیریت ورزشی و کارشناسان وزارت ورزش بودند (n=n=102) و نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ویژگی های فردی و پرسشنامه محقق ساخته عوامل موثر در جذب سرمایه شامل 35 سوال با مقیاس 5 ارزشی لیکرت و در چهار حیطه دسته بندی شد. روایی صوری و محتوایی آن توسط 15 نفر از اساتید و کارشناسان تربیت بدنی بررسی و تایید شد. روایی سازه پرسشنامه kmo=0/93و پایایی به روش آلفای کرونباخ برابر با 0/97 محاسبه شد. از روش های آمار توصیفی جهت توصیف متغیرهای تحقیق، تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، آزمون کلموگروف اسمیرنف جهت اطمینان از توزیع نرمال داده ها و از روش های آمار استنباطی (فریدمن، آناوا، ماناوا) جهت آزمون فرضیه ها و رتبه بندی عوامل استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که در بین عوامل موثر بر جذب سرمایه، عامل اقتصادی با میانگین 2/59 مهمترین عامل در جذب سرمایه بخش خصوصی و سپس عوامل حقوقی- قانونی با میانگین 2/57 و فرهنگی- اجتماعی با میانگین 2/49 در رتبه های بعدی و در نهایت عامل مدیریتی- اجرایی با میانگین 2/35 کمترین اثر را در در روند جذب سرمایه بخش خصوصی در ورزش دارا می باشند.که این عوامل براساس مقایسه های انجام شده از لحاظ ویژگی های دموگرافیک دارای تفاوت بودند برخی از این ویژگی ها شامل مدرک تحصیلی و دیدگاه آزمودنی ها شامل اساتید و کارشناسان بود و از لحاظ نوع استخدامی و جنسیت تفاوتی مشاهده نشد نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود مسئولین با استفاده از این نتایج و عوامل به دست آمده، به رشد سرمایه گذاری و بهبود فرایند خصوصی سازی در ورزش و توسعه و ارتقاء ورزش کشور کمک نمایند.

هدف از انجام این پژوهش تاثیر درجات مختلف بازخورد خودکنترلی بر یک فعالیت زمانبندی نسبی بود.72 نفر از دانشجویان پسر شهید چمران به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در 6 گروه با درجات خودکنترلی 0%، 25%، 50%، 75%، 100% و گروه کنترل(بدون دریافت بازخورد)، قرار گرفتند که دامنه سنی آنها 25-19 سال بود. در این تحقیق شرکت کنندگان در یک تکلیف زمانبندی با انگشت سبابه دست راست به ترتیب دکمه های 4-8-6و2 بخش شماره ای صفحه کلید کامپیوتر را فشار می دادند. هدف حرکت این بود که فاصله زمانی بین فشردن کلیدها به ترتیب 300-600و450 هزارم ثانیه باشد، خطای حرکت مجموع تفاوت مطلق بین زمان حرکت هدف و زمان حرکت و زمان حرکت واقعی در هر بخش، بود. روز پیش آزمون، مرحله پیش آزمون اکتساب و پیش آزمون انتقال انجام شد. در مرحله انتقال زمان مطلق(زمان کل را 5/1 برابر کردیم) تغییر یافت. آزمون های یادداری و انتقال با یک روز تاخیر و بدون بازخورد بود. حرکت در فاز یادداری مشابه اکتساب بود اما در فاز انتقال، زمان بین بخشهای حرکت 5/1 برابر شده بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss 18 و به روش tهمبسته، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون پیگردی lsd صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان داد عملکرد همه گروه ها بجز گروه کنترل (بدون بازخورد) در مرحله اکتساب، عملکرد همه گروه ها بجز گروه 0% خودکنترلی و گروه کنترل (بدون بازخورد) در مرحله یادداری، عملکرد همه گروه ها جز گروه 100% خودکنترلی باعث بهبود در مرحله انتقال بهتر شده است. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که گروه ها با درجات مختلف بازخورد خودکنترلی با گروه کنترل در مرحله اکتساب و یادداری تکلیف زمانبندی نسبی تفاوت معناداری دارند. اما در فاز انتقال تفاوت معناداری وجود نداشت. واژگان کلیدی: بازخورد خودکنترلی، آزمون یادداری، آزمون انتقال

سبک های شناختی عادات یا رفتارهای ذهنی منظمی هستند که به راه حل مساله، پردازش اطلاعات یا نقشه های ذهنی می پردازند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر سبک های شناختی و شرایط محیطی بر اکتساب و یادداری پاس دو دستی بسکتبال دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود.30 نفر دانشجوی پسر (میانگین سنی: 92/20 سال) به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه 15 نفری مستقل از زمینه و وابسته به زمینه تقسیم شدند. تکلیف داده شده به آزمودنی ها پاس دو دستی بسکتبال بود که در دو شرایط محیطی باز و بسته اجرا کردند. به منظور جمع اوری داده ها از آزمون پاس دو دستی بسکتبال جانسون(1934) در محیط بسته و آزمون ایفرد(1984)در محیط باز استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های توصیفی(میانگین،انحراف استاندارد) و استنباطی (anova و آزمونtمستقل و آزمون پیگردی بونفرونی) استفاده گردید.همچنین برای آزمون فرض ها سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که آزمودنی های مستقل از زمینه در اکتساب و یادداری مهارت پاس دو دستی بسکتبال در هر دو شرایط محیطی باز و بسته از گروه وابسته به زمینه عملکرد بهتری نشان دادند.در نهایت پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که مربیان تفاوت های فردی با مرجع درونی (مستقل از زمینه)یا بیرونی(وابسته به زمینه) را در طراحی برنامه های تمرینی مناسب در نظر بگیرند.

بازخورد یکی از مهمترین متغیر های موثر در عملکرد یادگیری حرکتی و چگونگی بکار گیری مهارت ها و نقش مهمی در کنترل حرکتی و اکتساب مهارت های حرکتی دارد .دراینتحقیقبهبررسیمیزاناکتساب ،یادداریوانتقال یکمهارت پرتابی در کودکان پیش دبستانی شهر اهوازدرشرایطارائهبازخوردافزودهباتواترهایمختلف (0% ، 50%، 100%) پرداختهشدهاست.جامعهآماریتحقیقحاضرراکودکان 6 ساله پسر شهر اهوازتشکیلمیدهند ،45 نفرازکودکان با سن مشخص(شش ساله) به صورت خوشه ای چند مرحله ای بشکل تصادفی انتخابشده، بدینترتیبکهپسازتوجیهکلیدرخصوصمهارتملاک(پرتاباز بالای شانه)پیشآزمونکهشاملده پرتابتوپ تنیسازفاصلهسهمتریمیباشد،بعملآمدوافرادبراساسرکوردیکهکسبکردهاند،در سهگروه 15 نفریقراردادهشدند . سپسدر روز اول که مربوط به مرحله اکتساب بود آزمودنی ها 60 پرتاب (6 بلوک 10 کوششی) انجام دادند.گروه دومدر50 % کوششهاوگروهسومدر100%کوششها بازخورد دریافتکردند. بلافاصلهبعدازمرحله اکتساب(24 ساعت) آزمون یادداریبرگزارشدوآزمون انتقال نیز با کم کردن فاصله (از 3 متر به 5/2 متر)برگذار شد. بهمنظورتجزیهو تحلیلدادههاازآزمونهایآماریکلموگروفاسمیرنوف، تحلیلواریانسیکطرفه و اندازه گیری تکراری روی عامل بلوک ها(سطح معناداری 05/0) استفادهشدونتایجنشانداد، گروه بازخورد صد در صد طی مرحله ی اکتساب امتیاز بهتری به دست آورده اند و درطی مرحله ی یادداری و انتقال آزمودنی های گروه بازخورد پنجاه درصد امتیاز بالاتری را کسب نموده اند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تفاوت های مرتبط با جنسیت در کنترل پاسچر سالمندان با و بدون رویکرد تکلیف دوگانه بود. جامعه این تحقیق را کلیه پرسنل دانشگاه شهید چمران اهواز در نیمسال دوم سال تحصیلی 1392-1391 تشکیل می داد (741n=). از بین جامعه مذکور 18 نفر مرد و 18 نفر زن با دامنه سنی 65-55 سال به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. برای ارزیابی کنترل پاسچر آزمودنی ها در شرایط تکلیف دوگانه و بدون تکیف دوگانه، جابجایی قدامی- خلفی، میانی- جانبی و سرعت حرکت مرکز فشار هر آزمودنی در سه کوشش 30 ثانیه ای در شرایط تکلیف دوگانه (توجه به نوسان های بدن) و سه کوشش 30 ثانیه ای در شرایط بدون تکلیف دوگانه با فاصله 5 دقیقه استراحت بین کوشش ها، اندازه گیری شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که بین کنترل پاسچر در حالت های تکلیف دوگانه و بدون تکلیف دوگانه برای هر دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج بیانگر برتری مردان نسبت به بانوان در هر دو شرایط بود.

هدف از مطالعه حاضر مقایسه نقش جنسیتی ورزشکاران زن شرکت کننده در ورزش های زنانه و مردانه بر اساس مدل متنی می باشد. نقش جنسیتی رفتارهای آموخته شده ای است که در جامعه، شرایطی را فراهم می سازد که فعالیت ها، وظایف و مسئو لیت هایی را نسبت به زنان و مردان تعیین می کند. ورزش های مناسب برای زنان معمولا بوسیله ی سدی بین دو رقیب، اعمال زور بوسیله ی یک جسم سبک و غلبه بر مقاومت اجسام بسیار سبک مشخص می شوند، در حالیکه ورزش هایی که با سطوح بالایی از برخورد با حریف در ارتباط هستند، برای مردان مناسب می باشند. در این تحقیق از پرسشنامه ی 30 ماده ای بم استفاده شد که جهت بررسی پایایی آن از روش آلفای کرونباخ استفاده و پایایی کل پرسشنامه 73/0 گزارش گردید. روایی پرسشنامه نیز توسط اساتید به تایید رسید. بدین منظور 270 نفر از جامعه ی 1000 نفری زنان ورزشکار بر اساس جدول مورگان تعیین شدند که این تعداد از بین ورزشکاران رشته های فوتسال، کاراته، تکواندو، ایروبیک، والیبال و تنیس روی میز انتخاب شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (محاسبه ی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون tمستقل، تحلیل واریانس یک راهه و آلفای کرونباخ) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که سنخ جنسیتی غالب در ورزشکاران زن شرکت کننده در ورزش های زنانه و مردانه سنخ جنسیتی آندروژن می باشد. درمیزان مردانگی ورزشکاران دو گروه تفاوتی وجود ندارد اما میزان زنانگی ورزشکاران رشته های ورزشی زنانه بیش از ورزشکاران رشته های ورزشی مردانه بود. بر اساس نتایج این تحقیق نوع ورزش زنانه و مردانه در مردانگی تاثیری نداشته در حالیکه در زنانگی ورزشکاران تاثیر داشته است.

هدف این تحقیق، تعیین تاثیر بازخورد هنجاری بر یادگیری مهارت هدف گیری پرتابی کودکان 11تا 9 ساله شهر اهواز بوده است. جامعه آماری این تحقیق را کودکان 11 تا 9 ساله شهر اهواز تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 90 نفر از آنان به شیوه تصادفی انتخاب و براساس سن، قد، وزن، طول دست، طول بازو و نمرات پیش آزمون در سه گروه بازخورد هنجاری مثبت، منفی و کنترل ، تکلیف را در سه مرحله اکتساب، یادداری و انتقال به دو صورت فوری (10دقیقه) و تاخیری (24ساعت) انجام دادند. در مرحله اکتساب، گروه مثبت و منفی، بعد از هر کوشش بازخورد حقیقی و بعد از پایان بلوک بازخورد هنجاری دریافت می کردند. بعد از بررسی نرمال بودن و برابری واریانس ها، داده ها به روش تحلیل واریانس یکراهه با اندازه گیری تکراری روی عامل بلوک ها، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون پیگردی توکی تحلیل شد. در هر سه مرحله بین گروه ها تفاوت معناداری مشاهده شد و گروه بازخورد هنجاری مثبت عملکرد بهتری نسبت به دو گروه دیگر داشت. یافته ها نشان داد بازخورد هنجاری مثبت اثر تسهیل کننده در یادگیری حرکتی دارد.

تعادل مهارت حرکتی پیچیده ای است که به عنوان شاخصی برای تعیین میزان استقلال درانجام فعالیت های روزمره مورداستفاده قرارمی گیرد. ‏از این رو هدف از انجام این تحقیق پایایی و روایی آزمون های تعادلی به شیوه محصول محور و فرآیند محور در دختران ‏‏8 تا 9ساله شهر اهواز می باشد. بدین منظور از بین کلیه دختران 8 تا 9 ساله شهر اهواز با تعداد 10349نفر که به ‏روش نمونه گیری تخصیصی از 4 ناحیه این شهر تعداد 390 دختر سالم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این ‏پژوهش توصیفی پیمایشی آزمون های تعادل ایستا (ایستادن روی پای برتر و غیر برتر با چشمان باز و بسته) و تعادل ‏پویا ( وضعیت فلکشن- اکستنش و آبداکشن- آداکشن بر روی پای برتر و غیر برتر با چشمان باز و بسته) به دو شیوه ‏محصول محور (کلینیکی) و فرآیند محور (فورس پلت فورم) بر روی نمونه آماری اجرا گردید. از آزمون همبستگی ‏درون موردی و بین موردی برای پایایی و از روایی سازه به شیوه تحلیل عاملی برای تعیین روایی آزمون ها استفاده ‏گردید. نتایج نشان داد که آزمون های تعادلی به هر دو شیوه محصول محور و فرآیندمحور در دختران 8-9سال شهر ‏اهواز پایا و روا می باشد. بنابراین از این آزمون ها می توان برای سنجش تعادل کودکان دبستانی شهر اهواز استفاده کرد.‏

زمینه و هدف: خودناتوان سازی عبارت از انجام یا عدم انجام کاری به منظور عذرتراشی برای شکست احتمالی است. به طور کلی خودناتوان سازی ممکن است موجب عملکرد معیوب گردد، و در ورزشکاران یکی از عوامل موثر بر افت عملکرد ورزشی به شمار می آید. خودناتوان سازی تاکنون در ورزشکاران ایران مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین عزت نفس و خودکارآمدی با راهبردهای خودناتوان سازی و ارتباط این راهبردها با عملکرد ورزشی بازیکنان دختر تیم فوتسال ملی حفاری اهواز می باشد. مواد و روش ها: روش تحقیق نیمه تجربی بوده که به شیوه سرشماری در یک نمونه 30 نفری از بازیکنان دختر فوتسالیست اجرا گردید. ابراز تحقیق شامل مقیاس خودناتوان سازی جونز و رودوالت، سیاهه عزت نفس روزنبرگ، پرسش نامه خودکارآمدی شرر و آدامز، و همچنین آزمون ارزیابی مهارت فوتسال بود. داده های جمع آوری با روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد بررسی قرار گرفتند. سطح معنی-داری(a=./.5) تعیین شد. یافته ها: نتایج نشان داد که عزت نفس و خودکار آمدی با خودناتوان سازی رفتاری و ادعایی و همچنین راهبردهای خودناتوان سازی با عملکرد ورزشی بازیکنان دختر تیم فوتسال ملی حفاری اهواز همستگی منفی دارند. نتایج رگرسیون چند متغییره نشان داد که قوی ترین متغیرهای پیش بینی کننده های خودناتوانی سازی به ترتیب عزت نفس و خودکارآمدی می باشند و از بین راهبردهای خودناتوان سازی، نوع رفتاری به طور معنی داری واریانس عملکرد ورزشی را تبیین می کند و نوع ادعایی نقشی در تبیین این واریانس ندارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق توصیه می شود که مربیان، ورزشکاران و سایر دست اندرکاران ورزشی زمینه و عوامل ایجاد کننده خودناتون سازی، مخصوصا نوع رفتاری را شناسایی کنند و اقدام عملی جهت ممانعت و پیشگری از این عوامل انجام گیرد.

حفظ تعادل برای اجرای موفقیت آمیز بسیاری از فعالیت های روزمره ما حیاتی است. از طرفی کودکان اتیسم به دلایل بالینی ناشی از اختلال طیف اتیسم، تعادل ضعیفی دارند. لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه تأثیر مداخله تمرینات تعادلی پیشرونده همچنین نقش اطلاعات حسی در کنترل وضعیت قامت کودکان سالم و اتیسم است. مطالعه حاضر از جمله تحقیقات مقطعی- مقایسه ای است و آزمودنی های آن را 20 کودک اتیسم و 20 کودک سالم که بترتیب در دو گروه تمرینی و کنترل مورد مطالعه قرار گرفته اند. پارامترهای مرکز فشار هر آزمودنی پس از مداخله تمرینات تعادلی طی 3 کوشش 30 ثانیه ای در چهار شرایط مختلف حسی (چشم باز/سطح سخت، چشم باز/سطح نرم، چشم بسته/سطح سخت و چشم بسته/ سطح نرم) در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از فورس پلت فورم اندازه گیری شد. بعد از بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کلموگراف اسمیرنوف و برابری واریانس ها با آزمون لون، داده ها به روش تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل واریانس یکراهه در متن مانوا تحلیل شد. با توجه به تجزیه و تحلیل های آماری، تفاوت معنی داری بین کودکان سالم و کودکان اتیسم در همه شرایط مشاهده شد. بهبودی پس از مداخله تمرین صورت گرفته و همچنین حذف بینایی و اطلاعات حس عمقی کف پایی منجر به افزایش نوسان در دو گروه شد که این افزایش در کودکان اتیسم نسبت به کودکان سالم بیشتر بود. نتایج بیانگر اهمیت اطلاعات بینایی و حس عمقی کف پا در کنترل وضعیت قامت است و از آنجایی که کودکان اتیسم بدلیل اختلال تأخیر رشدی و یا مشکلاتی در ساختار اعصاب مرکزی، نوسانات وضعیتی بیشتری دارند. بنابراین تمرینات تعادلی پیشرونده می توانند باعث بهبود این نوسانات گردد.

هیچ ورزشکاری بدون داشتن یک مربی آگاه و شایسته نمی تواند به موفقیت برسد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر سبک های رهبری مربیان بر انسجام گروهی و اضطراب رقابتی بازیکنان فوتسال بانوان لیگ برتر کشور بود. این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه بازیکنان 11 تیم شرکت کننده در نهمین دوره مسابقات لیگ برتر فوتسال بانوان کشور در سال 93-92 بود (123=n). تمام اعضای جامعه به عنوان نمونه آماری در تحقیق شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های استاندارد مقیاس رهبری در ورزش (lss، چلادورای و صالح، 1980)، محیط گروهی (geq، کارون، وید مایر و براولی، 1985) و اضطراب حالتی رقابتی (csai-2، مارتنز و همکاران، 1990) بود. ضریب پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 87/0، 79/0 و 75/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک راهه درون گروهی و تحلیل رگرسیون چندگانه) استفاده و سطح معنی داری 05/0 p?تعیین شد. نتایج تحقیق نشان داد سبک رهبری آموزش و تمرین و بازخورد مثبت بیشترین و سبک رهبری آمرانه کمترین سبک مورد استفاده مربیان بود. همچنین سبک های رهبری مربیان توانایی پیش بینی انسجام گروهی و اضطراب رقابتی بازیکنان را داشت. بین سبک رهبری آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت با ابعاد انسجام گروهی رابطه مثبت معنی دار وجود داشت. نتایج آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد از بین پنج سبک مربیگری تنها سبک های رهبری بازخورد مثبت و آمرانه قابلیت پیش بینی انسجام گروهی بازیکنان را دارد. همچنین بین سبک های رهبری مربیان و اضطراب رقابتی بازیکنان رابطه منفی معنی دار مشاهده شد. آزمون رگرسیون چندگانه سبک رهبری آموزش و تمرین را به عنوان قویترین عامل برای پیش بینی اضطراب شناختی و جسمانی و سبک رهبری دموکراسی را به عنوان قویترین عامل برای پیش بینی اعتماد به نفس بازیکنان، تعیین کرد. براساس نتایج تحقیق پیشنهاد می شود مربیان با توجه به ویژگی های شخصی ورزشکاران و شرایط تیمی، سبک رهبری مناسب را برگزینند تا از این طریق انسجام گروهی و اضطراب رقابتی بازیکنان را بهتر کنترل نموده، همچنین توصیه می شود علاوه بر توجه به آمادگی های جسمانی و فنی بازیکنان به عامل روانی و اضطراب رقابتی بازیکنان نیز توجه کنند چرا که اضطراب پیش از رقابت می تواند آمادگی های جسمانی و فنی بازیکنان را تحت شعاع قرار دهد و باعث ایجاد اختلال در عملکرد ورزشکاران شود.

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر بازخورد پس از کوشش های موفق، ناموفق و ترکیبی بر یادگیری مهارت پرتاب از بالای شانه درکودکان پسر کم توان دهنی شهر اهواز می باشد. جامعه آماری شامل کودکان پسر کم توان ذهنی 12-9سال شهر اهواز تشکیل می دادند که از بین آنان 60 دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب و پس از انجام پیش آزمون در 4 گروه بازخوردی (پس از کوشش های موفق ، ناموفق، ترکیبی و گروه کنترل) قرار گرفتند. به آزمودنی های گروه کوشش های موفق بعد از کوشش های موفق ، به آزمودنی های گروه کوشش های ناموفق بعد از کوشش های ناموفق و به آزمودنی های گروه کوشش های ترکیبی به تمامی کوشش ها بازخورد داده می شد. تجزیه و تحلیل داده از طریق روش تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری روی عامل بلوک ها برای تعیین تفاوت های درون گروهی و بین گروهی استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد در مرحله اکتساب، گروه بازخوردی پس از کوشش های ترکیبی نسبت به سه گروه دیگر برتری معنی داری داشته، اما در مرحله یادداری و انتقال گروه بازخوردی پس از کوشش های موفق عملکرد بهتری نسبت به سه گروه دیگر نشان داد (05/0p<). به طور کلی توصیه می شود در یادگیری مهارت کودکان کم توان ذهنی از بازخورد افزوده با تواتر بالا و مثبت استفاده شود.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تداخل زمینه ای در شرایط پنهان و آشکار بر یادگیری انواع مهارت پاس بسکتبال بوده است. بدین منظور، 60 آزمودنی (چهار گروه 15 نفری) از میان دانش آموزان پسر مقطع هفتم متوسطه شهر اهواز به صورت خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه تمرین مسدود-آشکار، مسدود-پنهان، تصادفی-آشکار و تصادفی-پنهان تقسیم شدند که در دو گروه پنهان از تکلیف دو گانه حروف حافظه استفاده شد. این تحقیق شامل چهار مرحله پیش آزمون، اکتساب، یادداری فوری و تأخیری بود. تکلیف مورد نظر در این تحقیق شامل سه نوع پاس بسکتبال (پاس دو دست داخل سینه، دو دست بالای سر و یک دست از پهلو) بود. در تحقیق حاضر، به منظور ارزیابی و نمره دادن به سه مهارت پاس بسکتبال، از آزمون پاس بسکتبال پورتر و همکاران (2007) استفاده گردید. آزمودنی ها بعد از 12 کوشش تمرینی (برای هر مهارت 4 کوشش)، در مرحله پیش آزمون، به مدت 5 جلسه در 5 روز متوالی به تمرین پرداختند. یادداری فوری بلافاصله بعد از پایان جلسات تمرینی و آزمون یادداری تأخیری72 ساعت بعد از پایان مرحله اکتساب انجام گرفت. نتایج آزمون گرین هاوس گیزر نشان داد که تداخل زمینه ای هم در شرایط آشکار و هم در شرایط پنهان به طور معنی داری بر اکتساب، یادداری فوری و تأخیری مهارت پاس تأثیرگذار است، همچنین بین دو روش تمرینی مسدود و تصادفی هم در شرایط آشکار و هم در شرایط پنهان در مرحله اکتساب، گروه مسدود عملکرد بهتری داشت ولی در مراحل یادداری فوری و تأخیری تفاوتی بین گروه ها دیده نشد و بین دو شرایط آشکار و پنهان هم در شیوه تمرین مسدود و هم در شیوه تصادفی در مرحله اکتساب گروه یادگیری آشکار عملکرد بهتری داشت ولی در مراحل یادداری فوری و تأخیری تفاوتی بین گروه ها وجود نداشت. این پژوهش پیشنهاد می کند که مربیان بهتر است برای آموزش به نوجوانان مبتدی به جای استفاده از تمرین تصادفی از تمرین مسدود استفاده کنند و همچنین این تحقیق از شیوه یادگیری پنهان نیز حمایت می کند.

هدف از این تحقیق تاثیر خودگفتاری آموزشی و نوع کانون توجه بر یادگیری مهارت شوت هندبال دانش آموزان پسر بود. نوع تحقیق نیمه تجربی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان پایه هشتم شهر اهواز تشکیل می دادند که از بین آنها بصورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی ، 75 نفر انتخاب و بر اساس نمرات پیش آزمون در 5 گروه 15 نفری (خودگفتاری آموزشی با دستورالعمل کانون توجه درونی ، خودگفتاری آموزشی با دستورالعمل کانون توجه بیرونی ، کانون توجه درونی ، کانون توجه بیرونی و گروه کنترل) تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری در این بخش، آزمون شوت هندبال زین بود و مرحله اکتساب شامل 5 جلسه و هر جلسه شامل 45 دقیقه در طول دو هفته تمرین بود، آزمون یادداری نیز بعد از مرحله اکتساب و یک هفته بی تمرینی انجام گرفت. نتایج آزمون واریانس یک طرفه و آزمون پی گردی توکی نشان داد که تمامی گروه ها در مرحله اکتساب و یادداری دارای پیشرفت بوده اند ولی بین گروه ها ، گروه خودگفتاری آموزشی همراه با دستورالعمل کانون توجه بیرونی در مرحله اکتساب و یادداری عملکرد بهتری داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت تمرین همراه با خودگفتاری آموزشی و نوع کانون توجه بیرونی تاثیرات بیشتری بر یادگیری شوت هندبال دارد و پیشنهاد می شود در یادگیری شوت هندبال از این روش استفاده شود.

هدف از انجام این تحقیق، بررسی تأثیر بازی های بومی محلی منتخب بر رشد مهارت های حرکتی درشت و عزت نفس دانش آموزان پسر اختلال نارسایی توجه / بیش فعال مقطع دبستان شهر اهواز می باشد. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است که با استفاده از روش پیش آزمون و پس آزمون و با دوگروه تجربی و کنترل انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر اختلال نارسایی توجه/ بیش فعال مقطع دبستان شهر اهواز بودند که به صورت تصادفی خوشه ای 30 نفر از آنها انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل جای گرفتند. سپس از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد و گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه در بازی های بومی محلی شرکت کردند و گروه کنترل به فعالیت های رایج خود در مدرسه پرداختند. مهارت های درشت از طریق آزمون رشد حرکتی اولریخ (2000) و متغیر عزت نفس نیز با استفاده از پرسشنامه الیس پوپ و همکاران (1989) ارزیابی شد. نتایج آزمون مانکوا و پی گردی آن نشان داد که 8 هفته بازی های بومی محلی منتخب بر رشد مهارت های جابه جایی و تمامی خرده مقیاس های آن و همچنین عزت نفس و خرده مقیاس های آن به جزء عزت نفس تحصیلی تأثیر معناداری داشته است. بنابراین با توجه به نتایج این تحقیق پیشنهاد می شود بازی-های بومی محلی جهت رشد مهارت های جابه جایی و عزت نفس در فعالیت های ورزشی کودکان اختلال نارسایی توجه/ بیش فعال گنجانده شود.

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تأثیر کانون توجه درونی و بیرونی بر تعادل ایستای کودکان دارای اختلال طیف اتیسم بود. بدین منظور23 کودک دارای اختلال طیف اتیسم به صورت در دسترس انتخاب گردید.تکلیف شامل حفظ تعادل برروی حفظ تعادل برروی دستگاه تعادل سنج در چهار حالت ایستادن معمولی، ایستادن با دستورالعمل کانون توجه درونی، بیرونی (نزدیک)، بیرونی (دور) بود. از آزمودنی های گروه توجه بیرونی خواسته شد توجه خود را به یک مارکر که در فاصله ی 26 سانتی متری در جلو پاها قرار داشت متمرکز کنند و برای توجه بیرونی نزدیک توجه خودرا به نشانه های نزدیک پاها معطوف کنند. همچنین برای کانونی کردن توجه درونی، از کودکان خواسته شد که توجه خود را بر زانوی خود متمرکز کنند. برای سنجش تعادل آزمودنی ها از دستگاه تعادل سنج استفاده شد. سه شاخص کنترل قامت کلی، میانی جانبی و قدامی خلفی برای تمامی آزمودنی ها ثبت شد. ،