هدف از اجرای پژوهش حاضر، ارزیابی همگرایی آزمون بالک آزمایشگاهی و میدانی در برآورد آمادگی قلبی- تنفسی زنان و مردان فعال و غیر فعال می باشد. روش: از بین250 فرد داوطلب، 180 فرد سالم(60 زن و مرد جوان و فعال، 60 زن و مرد جوان غیر فعال، 60 مرد و زن غیر فعال 60-30 ساله) به عنوان نمونه نهایی انتخاب گردید. بعد از اندازه گیری شاخص های آنتروپومتریک(سن، قد، وزن و شاخص توده بدن) هر یک از آزمودنی ها در دو آزمون شرکت نمودند. گروه 1: آزمون های نوارگردان بالک- ویر(روش ملاک) و آزمون 15 دقیقه ای بالک و گروه 2 و 3: آزمون های نوارگردان بالک- ویر و آزمون 5 دقیقه ای بالک. پس از جمع آوری داده ها برای ارزیابی همگرایی آزمون ها، از روش بلاند-آلتمن استفاده شد. نتایج: تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که در گروه 2، آزمون 5 دقیقه ای بالک نسبت به آزمون نوارگردان بالک- ویر( روش ملاک) مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی زنان و مردان جوان غیر فعال را به مقدار بسیار زیادی(به ترتیب 16/86 و 12/19 میلی لیتر کیلوگرم دقیقه) با بیش تخمینی برآورد نموده است و در نتیجه دو روش برای برآورد مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی در محدوده 95 درصد، همگرایی قابل قبولی ندارند، اما در گروه 3، همگرایی معناداری بین دو آزمون حاصل شد(0/05=p). همچنین در گروه 1، آزمون 15 دقیقه ای بالک با آزمون نوارگردان بالک و ویر همگرایی معناداری در سطح 0/05=p نداشت. نتیجه گیری: نتیجه این مطالعه نشان می دهد که آزمون 5 دقیقه ای بالک و آزمون نوارگردان بالک- ویر در برآورد آمادگی قلبی - تنفسی زنان و مردان غیر فعال60-30 سال همگرایی معناداری دارد.