microrna ها rna های کوچکی به طول25 -18 نوکلئوتید می باشند که با فعال کردن مسیر rnai در تنظیم بیان ژن ها شرکت می کنند. همانطور که می دانیم در این مسیر microrna پس از اتصال به mrna کمپلکس risc شده و منجر به تخریب mrna و یا مهار ترجمه اش می شود. این مولکول ها در تنظیم فرایند های مختلفی از جمله؛ تکثیر، تمایز و آپوپتوز نقش ایفا می کنند. بنابراین نقش مهمی در شروع و پیشبرد سرطانها دارند. microrna های مرتبط با سرطان ها انکومیر نام دارند و به دو گروه تقسیم می شوند: 1- انکومیر های مهارکننده تومور؛ که منجر به مهار بیان انکوژن ها می شوند و بنابراین کاهش آنها منجر به مهار کاهش بیان انکوژن شده و در نتیجه با افزایش بیان انکوژن احتمال بروز سرطان افزایش خواهد یافت.2- انکومیر ها انکوژنیک؛ که منجر به مهار بیان مهارکننده های تومور می شوند و بنابراین افزایش بیان این دسته منجر کاهش فعالیت مهار کننده تومور شده و این امر خود منجر به بروز سرطان می شود. بنابراین ما نیز می توانیم از این سیستم کنترلی دقیق سلولی استفاده کرده و بیان ژن هدف را کنترل کنیم. مثلا در این تحقیق به منظور مهار بیان انکوژن wwp1 که در سرطان سینه افزایش می یابد ، از این سیستم استفاده شد و microrna را علیه این ژن طراحی و سنتز کرده و پس از الحاق به وکتور بیانی mir-155-based block-it pol ii mir rnai سازه مورد تایید را به سلول های سرطانی سینه mcf-7 وارد کرده و سپس کاهش بیان این ژن را با تکنیک real time pcr سنجش کردیم، ضمنا برای کنترل رشد و تکثیر سلولی تستmtt انجام شد. نتیجه اینکه microrna منجر به کاهش بیان این انکوژن تا 90% گشت و بنابراین فعالیت انکوژنیک آن نیز کاهش یافت چرا که رشد و تکثیر سلولی کاهش یافت. همانطور که از نتایج این تحقیق بر می آید microrna ها ابزار مفیدی برای کنترل بیان ژن ها می باشند.

یون‏زدایی خازنی یک فرآیند نمک‏زدایی از آب شور مبتنی بر جذب یون‏های نمک برروی الکترودهایی است که به آنها یک ولتاژ مستقیم اعمال شده است، درست مشابه فرآیندی که در یک ابر خازن رخ می‏دهد. در ابتدا کارایی سه نوع الکترود مورد بررسی قرار گرفت؛ الکترود معمول حاوی کربن فعال (ace)، الکترود با افزودن 5 درصد از رزین‏های تبادل یون (ier5)، و الکترود با افزودن 10 درصد از منگنز دی اکسید (mnoe10). بررسی مشخصات عملکردی این الکترود‏ها نشان دهنده ظرفیت الکتریکی و ضریب جذب بالاتر الکترود mnoe10 (?mol/g1/31 ، f/g38) نسبت به ace ( ?mol/g96/4 ، f/g23) و iere5(?mol/g66/5 ،‏ f/g28) است. در بخش بعدی بهره‏وری انرژی دو الکترود cdi با و بدون افزودن mno2 بر اساس سه شاخص نسبت بازیابی انرژی، مقدار نمک جذب شده بر واحد انرژی در واحد حجم، و بازده ترمودینامیکی بررسی شد. این بررسی‏ها با اعمال زمان‏های مختلف تغییر وضعیت از حالت جذب به واجذب انجام گردید و نشان داد که بهره‏وری سامانه cdi علاوه بر نوع الکترود به غلظت آب شور و زمان تعویض از جذب به واجذب نیز بستگی دارد. علاوه بر این مشاهده شد که بر خلاف معمول که الکترود‏های حاوی mno2 دارای عملکرد بهتری است، این الکترود بسته به شاخص مورد استفاده در مقایسه کارایی الکترود می‏توان عملکرد بهتر یا ضعیف‏تری نسبت به الکترود فاقد mno2 داشته باشد.