مقدمه: عوامل فیزیکی مزاحم در محیط کار موجب آزار کارکنان می شود. با توجه به نقش کارکنان در تحرک، تحول و رشد سازمان و نیز نقش پویایی سازمان ها در پیشرفت و توسعه جامعه، ضرورت بررسی میزان تاثیر این عوامل بر جنبه های مختلف فردی و سازمانی کارکنان آشکار می شود. تحقیق حاضر به بررسی محیط هایی پرداخته است که در برخی از ساعات روز دارای شرایط فیزیکی نامناسب می باشند. هدف از این مطالعه بررسی رابطه ویژگی های فیزیکی محیط کار با سلامت روانی و رضایت شغلی کارکنان است. روش: این تحقیق به روش علی – مقایسه ای بر روی کارکنان شاغل در ساختمان های اداری دانشگاه تربیت مدرس انجام گرفت. در این مطالعه تعداد 128 نفر کارمند شاغل در ساختمان های مناسب و نامناسب اداری (از هر گروه 64 نفر: 32 نفر مرد و 32 نفر زن) انتخاب شدند. اتاق کارکنان بااستفاده از فرم محقق ساخته«شرایط فیزیکی داخل ساختمان» مورد ارزیابی قرار گرفت. بر این مبنا دو محیط کار مناسب و نامناسب تفکیک گردید. رضایت شغلی و سلامت روانی کارکنان نیز با استفاده از پرسشنامه های رضایت شغلی (msq) و سلامت عمومی (ghq) بررسی شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از روش آماری آزمون tمستقل استفاده گردید. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد میزان سلامت روانی و رضایت شغلی در دو گروه بطور معنادار با یکدیگر اختلاف دارند به نحوی که میزان رضایت شغلی و سلامت روانی گروه محیط مناسب از گروه محیط نامناسب بالاتر است)05/0>(p. نتیجه گیری: پائین بودن سطح رضایت شغلی و سلامت روانی کارکنان شاغل در محیط فیزیکی نامناسب موجب کاهش راندمان کاری و بهره وری آنان می شود و باید اقدامات جدی برای رفع عیوب و کاستی ها و جلوگیری از علل موجد آنها صورت گیرد .