چکیده: در این پژوهش اثر شدت تیمار استیلاسیون و سازگارکننده بر دوام زیستی چندسازه چوب پلاستیک استیله شده مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور الیاف چوب با استیک انیدرید بدون حضور کاتالیست واکنش داده شدند و به افزایش وزن (wpg) 0, 5/4, 5/7 و 68/17 درصد رسیدند. پلی پروپیلن, الیاف و سازگار کننده mapp (0 و 2 درصد) در دمای °c190 توسط اختلاط کننده داخلی با هم مخلوط گردیدند و سپس تخته های آزمونی با استفاده از پرس گرم در دمای °c185 ساخته شدند. بررسی دوام زیستی چوب پلاستیک، توسط آزمون های پوسیدگی سفید, قهوه ای در محیط کشت آگار و آزمون پوسیدگی نرم در محیط خاک انجام گرفت. کاهش وزن ناشی از تخریب زیستی و درصد رطوبت ناشی از متابولیسم قارچ های مخرب در دو دوره تخریب 4 و 6 ماهه در نمونه های چوب پلاستیک تعیین شدند. هم چنین به منظور تحلیل بهتر نتایج و تعیین الگوهای تخریب، بررسی میکروسکوپ نوری و الکترونی بر روی نمونه های آزمونی انجام گردید. نتایج نشان دادند که استیلاسیون تاثیر قابل ملاحظه ای در افت وزن و کاهش درصد رطوبت ناشی از فعالیت قارچ های عامل پوسیدگی داشت و تفاوت معنی داری بین شدت های مختلف تیمار استیلاسیون در کاهش جذب رطوبت و افت وزن مشاهده گردید. سازگارکننده نیز تفاوت معنی داری را در کاهش وزن و درصد رطوبت ناشی از تخریب نشان داد؛ اما تاثیر سازگارکننده همانند تاثیر استیلاسیون قابل ملاحظه نبود. نتایج بررسی های میکروسکپ الکترونی نشان دادند که ریسه های قارچ ها از شکاف ها و فضاهای بین فاز چوب و پلاستیک برای نفوذ به درون این چندسازه استفاده می کنند. هم چنین قارچ های مزبور در درون حفره های سلولی کلنی تشکیل می دهند و بخش لیگنوسلولزی چند سازه چوب پلاستیک را همانند شیوه تخریب چوب معمولی، تخریب می نمایند. در نمونه های چوب پلاستیک استیله شده، ریسه های قارچ های مخرب مشاهده شدند؛ ولی با افزایش شدت تیمار دیواره های سلولی بدون تخریب بودند.