یکی از روش های کمک باروری، استفاده از رحم جایگزین است. رحم جایگزین عبارت است از: توافق زوجین نابارور با بانوی صاحب رحم که آمادگی خود را به منظور بارداری برای زوج نابارور اعلام می نماید؛ و پس از زایمان، نوزاد حاصل را به زوج نابارور تحویل می دهد. بانوی صاحب رحم که حامل بارداری است مادر جانشین و زوج نابارور والدین حقیقی فرزند تلقی می گردند. هدف از این پژوهش بررسی مسائل حقوقی این روش و همچنین بررسی روان شناختی مادر جانشین و مادر درخواست کننده و تجارب آنها از انجام این عمل بوده است.روش این تحقیق کیفی- کمی و تحلیلی – توصیفی است بدین صورت که ابتدا مسائل حقوقی از طریق روش کتابخانه ای و اسنادی و سپس مسائل روان شناختی به صورت مطالعه ای توصیفی بر روی مادران جانشین و درخواست کننده به صورت علی- مقایسه ای انجام شده است. روش نمونه گیری تصادفی منظم و در دسترس بوده و از ابزارهای پرسشنامه( فرم کوتاه تست پنج عاملی شخصیت) و مصاحبه استفاده شده است. بر اساس نتایج بدست امده این روش از طرف اکثر فقها مشروع شناخته شده و در اکثر مراکز باروری و ناباروری ایران این عمل انجام می شود. بر اساس تحلیل پرسشنامه های اجرا شده و همچنین مصاحبه ، مادران جانشین و درخواست کننده در ویژگیهای شخصیتی تفاوت معناداری نداشتند و همچنین هیچ مشکل خاصی از طرف انها گزارش نشده است. و در پنج صفت برون گرایی، روان رنجوری ، وجدان گرایی ، توافق پذیری و تجربه پذیری این دو گروه تفاوت معناداری نداشته اند.