نقوش حیوانی در تزئینات وابسته به معماری منطقه کرمان از صفویان تا پایان قاجاریان دارای غنای تصویری بسیار بالایی بوده و از ساختار ویژه ای در طراحی تبعیت می کنند . به نظر می رسد این نقوش در این بناها بیشتر با جنبه تزئینی بکار رفته باشند . تلفیق نقوش حیوانی و گیاهی چنان زیبایی را بوجود آورده است که بررسی چگونگی دستیابی به این درجه از زیبایی در تزئینات امری است که مورد توجه قرار می گیرد . نتایج بدست آمده حاکی از آن است که در تزئینات هر دو جنبه تزئینی و نمادین مورد توجه بوده است به این صورت که جنبه تزئینی نقوش در اولویت اول و جنبه نمادین آنها در اولویت دوم قرار می گیرد و نقش پرنده از نقوشی است که به دلیل تقدس آن در این تزئینات بسیار استفاده شده است و همچنین نمی توان گفت نقوش حیوانی بر اساس هندسه زیر بنایی از پیش تعیین شده توسط هنرمند ترسیم شده بلکه هنرمند نقشبند در این نقوش به دنبال توازن چشمی در قاب کلی تصویر بوده است . روش انجام این تحقیق توصیفی و جمع آوری اطلاعات و تحلیل آن به شیوه استقرایی می باشد که با ابزاری از قبیل مشاهده ، تصویر برداری ، مقالات ، کتابها ، مصاحبه و غیره به گردآوری اطلاعات می پردازد . واژگان کلیدی : معماری ، تزئینات ، نقوش حیوانی ، ساختار ، کرمان ، صفویان ، قاجاریان