هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ی نقش خودکارآمدی، مکان کنترل و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در پیشرفت تحصیلی است. نمونه پژوهش شامل 305 نفر از دانش آموز دختر و پسر پایه سوم راهنمایی شهرستان کازرون می باشد، که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه خودکارآمدی، مکان کنترل و یادگیری خودتنظیمی را تکمیل کردند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه در این پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی پینتریچ و دی گروت، جهت سنجش مکان کنترل از پرسشنامه مکان کنترل نویکی و استریکلند و برای خودتنظیمی از پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (mslq) استفاده گردید. همچنین از معدل سال سوم راهنمایی به عنوان پیشرفت تحصیلی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادکه بین متغیرهای خودکارآمدی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، در حالیکه بین مکان کنترل و پیشرفت تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از بین متغیرهای پیش بین، خودکارآمدی بیشترین سهم را در تبیین پیشرفت تحصیلی دارد.