هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مولفه های هوش هیجانی بر افزایش هوش هیجانی و سازگاری عاطفی-اجتماعی-آموزشی دانش آموزان می باشد. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهــش شامل تمامی دانش آموزان دختــر پایه اول راهنمایـی مدارس غیرانتفاعــی منطقه دو شهـر تهران در سال تحصیلی 88-1387می باشد. نمونه گیری به شیوه غیراحتمالاتی صورت گرفت (که برای گروه آزمایش به شکل در دسترس و برای گروه کنترل به صورت هدفمند انجام شد)، بدین صورت که درپی موافقت یکی از مدارس منطقه دو آموزش و پرورش شهر تهران با آموزش مولفه های هوش هیجانی به تمامی دانش آموزان پایه اول (12نفر)،این افراد به عنوان گروه آزمایش درنظرگرفته شدند. سپس با انتخاب تصادفی مدرسه راهنمایی دیگری در منطقه مذکور، 12نفر ازدانش آموزان پایه اول این مدرسه که حداکثرهمتایی را با گروه آزمایش داشتند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. برای گروه آزمایش، برنامه آموزش مولفه های هوش هیجانی طی 12 جلسه یک ساعت و نیمه به صورت هفتگی اجرا گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی شات(sei) و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان (aiss) می باشد که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون در بین افراد نمونه اجرا گردید.به منظورآزمودن فرضیه ها جهت بررسی تفاوت بین گروه ها، ازآزمون آماری t برای گروه های مستقل استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که آموزش مولفه های هوش هیجانی بر افزایش هوش هیجانی و سازگاری عاطفی-اجتماعی-آموزشی دانش آموزان تأثیر معنادار داشته است. این آموزش موجب افزایش میزان مولفه های هوش هیجانی و سازگاری عاطفی-اجتماعی-آموزشی نیز شده است که البته میزان این افزایش در دو مولفه تنظیم و مدیریت هیجان، و سازگاری عاطفی معنادار نمی باشد.