نوشتن پیچیده ترین ،سخت ترین ومهمترین مهارت زبان آموزی است .پس از نگارش ونگهداری آثار تاریخی وهنری بود که بشر وارد دنیای تمدن شد.در میان ما ایرانیان فن نگارش از دیرباز از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است .اما امروزه بیشتر دانش آموختگان ما این مهارت را به خوبی نمی آموزند ودر نوشتن ناتوانند. در نظام آموزشی ما درس انشاء از پایه سوم دبستان آغاز می گردد وتا پایان دوره ی راهنمایی ادامه می یابد اما همین دانش آموزان پس از گرفتن دیپلم برای نوشتن یک درخواست کار ، یا نامه اداری دچار مشکل می شوند. این پژوهش در پی ارزیابی برنامه درسی نگارش وکارکرد آموزگاران پایه ی پنجم دبستان ونمود آن در دست نوشته های دانش آموزان ، انجام شد . این پژوهش از نوع توصیفی است و به پاسخگویی به پرسشها بسنده می کند. روش این پژوهش ، پرسش ، نگرش وآزمایش (آزمون ) است . برای ارزیابی برنامه درسی ، نگرش نامه ای توسط پژوهشگر تهیه شد ونشانه های آن بر اساس دیدگاه سازایی گری ومراحل رشد شناختی پیاژه مقایسه شد . برای ارزیابی کارکرد آموزگاران پرسشنامه ای کوتاه توسط پژوهشگر ساخته شد واهداف ، شیوه وملاک های ارزشیابی انشا از آنها پرسیده شد . وبرای ارزیابی دستاورد دانش آموزان از آنان خواسته شد انشایی بنویسند ونوشته ی آنها براساس نگرش نامه ارزشیابی شد . داده بخشان این پژوهش 20نفر از آموزگاران پایه پنجم ودست نوشته های 20دانش آموز این پایه که به روش خوشه ای چند مرحله ای برگزیده شدند. ونیز راهنمای برنامه درسی زبان آموزی دوره ی ابتدایی وکتاب بنویسیم پایه ی پنجم ، منابع برنامه درسی بودند. یافته های سودمندی که از بررسی برنامه درسی به دست آمد این است که به امر نگارش تا حدی پرداخته شده است واهداف مهم آن از نظر دور نمانده اما متاسفانه از شیوه ی آموزش نگارش ومعیارهای ارزیابی انشا غافل شده وبرخی از موضوع های انشا نیز متناسب با سن شناختی دانش آموزان نیست. آموزگاران نیز به اهداف آموزش انشا آشنایی کامل ندارند ، ملاک های یک نوشته ی خوب را نمی دانند وبه دانش آموزان گوشزد نمی کنند. انواع شیوه های نگارشی را نمی شناسند وآموزش نمی دهند ودوره ی آموزشی برای تدریس این درس نگذرانده اند. ونتیجه ی این کاستی ها دست نوشته های ضعیف ، خالی از ابتکار وزیبایی ، به دور از شیوه های صحیح نگارشی وبدون پیوستگی ونظم و..... است .