این پایان نامه به بررسی و بکارگیری دو گونه متفاوت از روش های عددی در حل مسائل شکل ‏دهی فلزات که به طور غیر خطی حل می شوند، اختصاص داده شده است. برای فرمولسازی هر ‏دو روش نیاز به مفروضاتـی می باشد، و این مفروضـات بر اسـاس روش جـریان در نظر گرفتـه ‏شده اند. بطور کلی برای حل مسائل شکل دهی فلزات از دو روش، روش جامد و روش جریان، ‏استفاده مـی گردد. در این پایان نامه از روش جریان در مسائل شکل دهی فلزات با استفاده از ‏روش المان محدود به عنوان اولین روش حل عددی و از روش بدون مش به عنوان روش عددی ‏دوم استفاده گردیده است.‏ با بررسی روش جریان در مسائل شکل دهی با استفاده از روش المان محدود معلوم گردید، ‏نتایج حاصل از روش المان محدود با نتایج واقعی تفاوت داشته و در برخی موارد این اختلافات ‏زیاد می باشد. بنابراین نیاز به کاهش این اختلافات ایده استفاده از روشی دیگر را به دنبال ‏داشت. این پایان نامه با بکارگیری روش بدون مش به عنوان روشی متفاوت با روش المان ‏محدود نشان داد که به علت خواص روش بدون مش در برخی از مسائل و برتری این روش ‏نسبت به روش المان محدود، نتایج حاصل از حل توسط روش بدون مش با اختلافاتی به مراتب ‏کمتر از روش المان محدود، نتایجی دقیق تر و قابل اطمینان تر را ارائه می دهد. با توجه به ‏گستردگی روش های بدون مش همچنین بکارگیری برخی از این روش ها در مسائل شکل ‏دهی فلزات، با بررسی های صورت گرفته در این زمینه، تصمیم به بکارگیری روش درونیابی ‏نقطه با استفاده از توابع پایه شعاعی در حل مسائل شکل دهی فلزات با استفاده از روش جریان ‏گردید. ‏