هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش گذشت بر افزایش سازگاری با طلاق زنان مطلقه شهر اهواز است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه شهر اهواز می باشد که به فراخوان محقق پاسخ مثبت داده اند. نمونه پژوهش حاضر شامل 30 زن مطلقه می باشد که به صورت تصادفی ساده از بین جامعه داوطلب شرکت در پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل می باشد. برای سنجش سازگاری شرکت کنندگان از پرسشنامه ی سازگاری با طلاق فیشر استفاده شد. نتایج تحلیل فرضیه ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک راهه (anova) نشان داد که آموزش گذشت باعث افزایش سازگاری با طلاق زنان مطلقه می شود.