واقعیت آن است که در مورد ادبیات قرن نهم و دوره تیموری (807 – 913 هـ ) که اغلب آن را دوره رکود وانحطاط شعر ونثردانسته اند ، در مقایسه با دیگر دوره های ادبی چون خراسانی ، عراقی و هندی پژوهشهای فنی و سبک شناسانه قابل توجهی انجام نشده و تا حدودی بررسی و تجزیه وتحلیل علمی آثار این مقطع ادبی ایران کمتر وجهه همّت اهل فن وصاحب نظران بوده است وازآنجا که نمی توان از ارزش این حوزه ادبی به عنوان حلقه میانی سلسله ادبیات ایران چشم پوشید و از شاعران بزرگی که در این دوره بوستان زیبای شعر وادب فارسی را باغبان بوده اند صرف نظر کرد ، دراین پژوهش سعی بر آن بوده است که «سی نامه» یا «محب ومحبوب » کاتبی ترشیزی نیشابوری (متوفای 839 هـ ) که در بسیاری از عرصه های شعر فارسی دنباله روی موفّق ودر پاره ای موارد صاحب ابداع و اختراع بوده است مورد بررسی قرار گیرد.