هدف از پژوهش توضیح کاتاراکت (آب مروارید) و روش جراحی آن و شناساندن مناسب ترین بیماران برای جراحی در زمان مناسب آن، توضیح شرح راه هایی که کیفیت زندگی سگ با کاهش بینایی را که نمی توان روی آن جراحی انجام داد، بهبود دهد. طی این آزمایش 2 گروه 5 تایی از سگ های ن‍‍‍ژاد های مختلف مورد بررسی قرار گرفتند، در یک گروه برداشت عدسی بدون کپسول (گروه 1) و در یک گروه برداشت عدسی با کپسول (گروه2) صورت گرفت. طی مقایسه ای که بین حیوانات گروه 1 با گروه 2 صورت گرفته، گروه 1 دچار عوارض و آسیب های بیشتری نسبت به گروه 2 می شوند. شایان ذکر است که طی انجام این جراحی ها، در مجموع 5 سگ (سه سگ از گروه 1 و دو سگ از گروه 2) دچار عارضه ی hypheama (خونریزی در محفظه قدامی چشم) شدند. همچنین در تعداد یک قلاده از سگ های گروه 1 نیز عارضه ی hypopyon (وجود چرک در محفظه قدامی چشم) رویت گردید. در مجموع هر دو گروه مورد بررسی، 9 سگ دچار عارضه تورم قرنیه شدند. در پایان نیز از تعداد 10 قلاده سگ، تعداد 3 قلاده به علت درگیری به عارضه گلوکوم، بینایی خود را به تدریج از دست دادند.این سگ ها از لحاظ درگیری به after cataract یا آب مروارید ثانویه تحت بررسی قرار گرفتند و مشخص شد که از میان 5 قلاده سگ در گروه اول، تعداد 3 قلاده پس از گذشتن 4 هفته از جراحی علائمی از درگیری ثانویه به آب مروارید را بروز دادند. این علائم در گروه دوم که کپسول عدسی نیز به همراه آن خارج شده بود، رویت نگردید. پس از درمان موارد فوق در این پژوهش مشخص شد که حیوانات گروه 2 نسبت به حیوانات گروه 1 دارای کیفیت دید بهتری هستند و روند التیام زخم ها نیز تقریباً در دو گروه، مشابه هم بودند.