اندام تحتانی متحمل وزن بدن و محل حرکت آدمی است . آسیب ها و تغییر شکل های اسکلتی متفاوتی در اندام تحتانی به خصوص پا وجود دارد که منشأ اولیه آن می تواند به طور مستقیم و غیر مستقیم افزایش وزن و چاقی باشد . با وجود دستاوردهای علمی بسیار و آگاهی از عوارض بی شمار چاقی باز هم تعداد زیادی سوال در مورد پیامدهایی که این بیماری می تواند داشته باشد وجود دارد که بی جواب باقی مانده است . هدف کلی این تحقیق ، بررسی رابطه برخی ویژگی های آنتروپومتریک کف پا با توده بدنی و مقایسه این ویژگی ها در دو گروه فعال و غیر فعال می باشد . تحقیق حاضر از جمله تحقیقات توصیفی از نوع همبستگی و علی مقایسه ای بوده و سعی دارد همبستگی 3 ویژگی کف پا ( طول پا _ پهنای پا و ارتفاع قوزک خارجی پا ) با میزان توده بدنی را بررسی نماید و همچنین به مقایسه این ویژگی ها در دو گروه با تأکید بر سطح فعالیت بدنی آنها بپردازد . برای انجام این مطالعه 100 دانش آموز با سابقه فعالیت ورزشی منظم برای حداقل 3 سال برای گروه فعال و 100دانش آموز دیگر بدون هیچ سابقه فعالیت ورزشی منظم برای گروه غیر فعال به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند که دامنه سنی آنها بین 18 _ 15 سال بود . سپس نمونه ها از نظر قد و وزن و فاکتور های آنتروپومتریک هر دو پا ( طول پا ، پهنای پا ، ارتفاع قوزک خارجی پا )اندازه گیری شدند. پس از جمع آوری داده ها ، فرضیه های تحقیق با استفاده از آزمون آماری و نرم افزاری 14 spss تجزیه و تحلیل شدند . از آزمون همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بین ویژگی های کف پا و bmi و آزمون t مستقل برای مقایسه میانگین های این ویژگی ها بین دو گروه استفاده شد . کلیه تجزیه و تحلیل ها در سطح معنی داری با آلفای 05/0 درصد انجام شد . نتایج تحقیق نشان داد که بین ویژگی های سه گانه آنتروپومتریک کف پا با bmiافراد رابطه معنی داری وجود داشت، بین میزان bmi ، طول پا و ارتفاع قوزک خارجی پا در دو گروه فعال وغیر فعال اختلاف معنی داری وجود نداشت. همچنین بین اندازه آنتروپومتریکی پهنای پا در دو گروه فعال و غیر فعال اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0 p =) در مجموع یافته های این پژوهش نشان می دهد که با افزایش bmi و بروز چاقی و اضافه وزن در شکل و ساختار پا تغییراتی ایجاد می شود که با توجه به اهمیت ساختار اندام تحتانی به خصوص پا آگاهی داشتن از این عوارض دارای اهمیت بالایی است . همچنین می توان گفت که ورزش و فعالیت بدنی نمی تواند تأثیر چندانی در تغییر شکل و ساختار پا در افرادی که دارای فعالیت بدنی منظم هستند در مقایسه با افراد بدون فعالیت بدنی داشته باشد