شوری یک مشکل در حال توسعه درخاک های کشاورزی است که رشد و نموگیاه را تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به اهمیت دارویی گیاه بابونه شیرازی، این تحقیق با هدف بررسی برخی ازجنبه های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی وشناسایی مکانیزم مقاومت به تنش شوری دراین گیاه انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل شوری درپنج سطح شاهد،4، 8، 12و 16 دسی زیمنس برمتر بود. پارامتر های رشد، فعالیت پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز، کاتالاز، میزان پرولین، کربوهیدرات محلول و پروتئین درگیاهچه، اندام هوایی و ریشه در مرحله گلدهی گیاه بابونه شیرازی در محیط رشد با شوری بالا و مقایسه با گیاهان شاهد انجام شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد شوری کاهش معنی داری بردرصد جوانه زنی، طول ساقه چه، طول ریشه چه، ارتفاع ساقه، طول ریشه، وزن تر ریشه و وزن خشک ریشه دارد و با افزایش شوری وزن تر و وزن خشک گیاهچه در همه تیمارهای شوری به جز سطح شوری4 دسی زیمنس برمترکاهش یافت. همچنین وزن تر و وزن خشک گیاه در مرحله گلدهی در سطوح پایین شوری افزایش نشان داد. افزایش سطوح شوری، باعث افزایش معنی داری در فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی گیاهچه، ریشه و اندام هوایی شد. فعالیت های آنزیم های آنتی اکسیدانت با توجه به سطوح شوری و اندام های رویشی، متفاوت بود. همچنین میزان پرولین، کربوهیدرات محلول و پروتئین با افزایش شوری افزایش یافت. نتایج بیانگر آن است که فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت به سطح شوری، سن گیاه واندام مورد مطالعه بستگی دارد. مر حله جوانه زنی به تنش شوری حساس تر است. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت در اثر شوری می تواند با از بین بردن رادیکال های فعال اکسیژن وهمچنین افزایش پرولین و قندهای محلول به عنوان مواد محافظت کننده اسمزی موجب مقاومت به شوری در بابونه شیرازی شود.