نانو کامپوزیتهای ساخته شده ازپلیمرهای ترموپلاستیک (ماتریکس) با هدف بهبود خواص مکانیکی، حرارتی وعایقی بخوبی شناخته شده می با شند، اگر چه نانو کامپوزیتهای ساخته شده ازپلیمرهای ترموست چندان مورد مطالعه قرار نگرفته اند. در این پروژه تحقیقاتی ابتدا سطح نانوله های کربنی چند دیواره را توسط یک دی آمین آروماتیک طی یک فرآیند کنترل شده و بدون هیچگونه تخریب جدی در ساختار نانولوله ها عامل دار کردیم . سپس نانوکامپوزیت های بر پایه اپوکسی را به همراه مقادیر مختلف از mwcnt های عامل دار و غیر عامل دار ساخته و اثر این نانولوله ها بر خواص مکانیکی و حرارتی آن ها مورد بررسی قرار گرفت . از ftir برای شناسایی نانولوله های عامل دار و از sem جهت بررسی نحوه پراکندگی ذرات و مکانیزم های شکست در نمونه های کشش استفاده شده است. نتایج آزمایشات نشان داد که عامل دار کردن تاثیر مثبتی در میزان دیسپرس نانولوله های کربن در ماتریکس پلیمری داشته است طوریکه خواص مکانیکی و حرارتی نانوکامپوزیت های ساخته شده با mwcnt عامل دار نسبت به mwcnt غیر عامل دار بهبود بهتری داشته است. همچنین در این پروژه اثر انواع سورفکتانت های آنیونی کاتیونی و خنثی را بر میزان پراکندگی نانو لوله های کربنی به صورت مقایسه ای بررسی کردیم . نتایج بدست آمده از پارامترهای کشش نشان داد استفاده از سور فکتانت های خنثی بالاترین میزان مقاومت کششی را به سیستم نانو کامپوزیت می دهند