این مقدمه اگر فمینیسم و فمینیست را به معنای تمرکز «انحصار»ی بر مسئله فرودستی زنان و تلاش برای رهایی آنها بدانیم، قطعاً شریعتی فمینیست نبود. آگاهی - آزادی بخشی زنان «بخشی» از تلاش روشنفکرانه وی برای آگاهی - آزادی بخشی به جامعه اش بود. او به موضوع و مسئله زنان توجه داشت؛ آنان را می دید و می خواست دیگران (به ویژه مردان) نیز بدان توجه کنند؛ مخاطب شان قرار می داد و به آنها آگاهی، انگیزه و اعتماد به نفس می بخشید؛ جهت و آرمان می داد؛ به انسدادزدایی اجتماعی فراراه شان توجه و تمرکز داشت؛ و به رهایی شان می اندیشید و برای آن راه حل می داد؛ اما این همه را در کادر یک حرکت عام تر برای تغییر اجتماعی می دید. اما اگر فمینیسم را تمرکز انحصاری بر رهایی زنان ندانیم، که نباید بدانیم؛ و توجه به تبعیض جنسی و تلاش برای رهایی زنان از ستم هایی تلقی کنیم