اجرای روش های مناسب در طراحی ساختمان که با اقلیم هماهنگی داشته باشد، همواره مورد نظر معماران ساختمان بوده است. طراحان با کمک اقلیم شناسان از حداکثر امکانات بالقوه آب و هوایی هر منطقه برای طراحی ساختمان استفاده کرده اند، به این امید که هماهنگی بین شرایط آب و هوایی با ساختمان موجب صرفه جویی در مصرف انرژی، سالم سازی محیط زیست و افزایش کیفیت آسایش ساکنین شود. این پژوهش به منظور بررسی میزان تطابق معماری مدارس نوساز شهر یزد با شاخص های اقلیمی انجام شده است. با استفاده از آمار 20 ساله (1365-1385) اقلیمی به بررسی عناصر مهم آب و هوایی چون دما، بارش، رطوبت، باد و تابش پرداخته شده و نوع اقلیم این شهر مشخص شده است. سپس با کمک شاخص های آسایش گیونی، ماهانی، اوانز، بیکر ، فشار عصبی، سوز باد، رطوبت- دما، ترجونگ و پن واردن، آسایش در شهر یزد تعیین شد. نتیجه این مطالعه نشان می دهد که حدود 55 درصد طول سال، هوای شهر یزد از لحاظ دمایی و رطوبتی خارج از محدوده آسایش قرار دارد. همچنین با استفاده از آمار10 ساله مدارس نوساز ساخته شده در شهر یزد(1375-1385) موجود در اداره کل نوسازی و تجهیز مدارس استان( شناسنامه و پلان مدارس) به بررسی هماهنگی معماری مدارس نوساز این شهر با استانداردهای اقلیمی پرداخته شده و بر اساس یافته های این تحقیق مشخص شد که، جهت استقرار و نحوی قرارگیری ساختمان مدرسه (کشیدگی شرقی- غربی) با استانداردهای اقلیمی شهر یزد، هماهنگ است. وجود پنجره ها در نمای جنوبی و شمالی مدارس مورد مطالعه، باعث تهویه طبیعی بهتری در این مدارس فراهم نموده است. در زمینه سایبان و عمق استاندارد این سایبانها با شرایط اقلیمی این شهر متناسب نیست. میزان، نحوی قرارگیری و نوع پوشش گیاهی به کار رفته در محوطه مدارس نوساز، تناسبی با شرایط اقلیمی شهر یزد ندارد.