در شبکه های رادیوشناختی، snrهای متفاوت دریافتی از کاربران ثانویه، در واقع میزان اعتبار تصمیم-گیری محلی هر کاربر ثانویه و میزان صلاحیت در حسگری طیفی مشارکتی را می رساند. حسگری مشارکتی طیفی با تصمیم گیری سنتی، به علت تخصیص وزن های یکسان به تصمیمات محلی کاربران ثانویه، نمی تواند قابلیت حسگری موثری داشته باشد. بنابراین حسگری طیفی وزنی در شبکه های رادیوشناختی برای بهبود موثر قابلیت حسگری به کار برده می شود. ولی مشکل روش حسگری وزنی این است که مرکز ترکیب برای تصمیم گیری در هر دوره حسگری، نیازمند دریافت اطلاعات از تمام کاربران ثانویه است و این مساله برای شبکه ای با تعداد کاربر زیاد، فرصت استفاده از طیف را کم می کند. این مساله در روش پیشنهادی برطرف شده است. در روش پیشنهادی، در هر مرحله، کاربران با اولویت وزن بیشتر، نتیجه تصمیم گیری محلی خود را به صورت بیت صفر یا یک به مرکز ترکیب ارسال می کنند، مرکز ترکیب طبق الگوریتمی، وزن کاربران ارسال کننده بیت های همسان را با هم جمع می کند تا جایی که مجموع وزن های کاربران ارسال کننده بیت صفر یا یک، از 5/0 (نصف مجموع وزن ها) بیشتر شود و حضور یا عدم حضور pu را اعلام نماید. لذا دریافت بیت از کاربران باقیمانده، تاثیری در نتیجه نهایی تصمیم گیری نخواهد داشت. roc روش حسگری وزنی و روش پیشنهادی شبیه سازی شده و با یکدیگر مقایسه شده اند و نشان داده شده که در روش پیشنهادی با داشتن snrها، بدون هیچ تغییری در roc، فرصت بیشتری برای استفاده از طیف، ایجاد شده است.