گردشگری در دنیای امروز یکی از بخش های مهم فعالیت های اقتصادی محسوب می گردد.گردشگری روستایی یکی از شاخه های فرعی صنعت توریسم بوده که برخی آن را به عنوان بخشی از بازار گردشگری و عده ای دیگر آن را سیاستی برای توسعه روستایی قلمداد می کنند. اکنون که روستاییان ما، با مشکلاتی همچون بیکاری، بهره وری پایین کشاورزی، مهاجرت روز افزون به شهرها و حاشیه نشینی مواجه هستند، توسعه ی توریسم روستایی می تواند در جهت رفع این معضلات موثر باشد و به صورت یک نوشدارو باعث تجدید حیات روستاها شود. در این راستا با بهره گیری از پارادایم کیفی و تئوری بنیانی و با هدف مطالعه ی مشکلات و محدویت های توریسم روستایی استان کرمانشاه این مطالعه انجام شده است. جامعه ی مورد مطالعه در تحقیق حاضر، اهالی چهارده روستای شاخص گردشگری استان کرمانشاه بوده اند که با توجه به هدف و روش تحقیق تلاش شد برای جمع آوری داده ها از افراد کلیدی و صاحب اطلاع استفاده شود. روش گردآوری اطلاعات، مصاحبه ی عمیق، مشاهده ی مستقیم، تهیه ی عکس و فیلم، اسناد و مدارک کتابخانه ای و اینترنتی بوده و داده ها با شیوه های متناسب با تئوری بنیانی تجزیه و تحلیل شده است. براساس تجزیه و تحلیل خاص روش تئوری بنیانی از کدگذاری های باز، محوری و انتخابی و نیز خط سیر داستانی استفاده شد. در نهایت با ادغام نظر کارشناسان و اطلاعات گردآوری شده از مردم مدل اقتضایی تحقیق ترسیم گردید. در یک نگاه کلی مشکلات توریسم روستایی استان کرمانشاه شامل: عدم امکانات زیربنایی و رفاهی، عدم درک صحیح روستاییان و مسئولان از گردشگری روستایی، کم رنگ شدن جاذبه های فرهنگی روستا، عدم وجود شبکه اطلاع رسانی صحیح و به موقع، عدم حمایت و توجه کافی دولت، عدم انجام تحقیق وپژوهش رشته های متعدد علمی در زمینه ی گردشگری، مهارت و انگیزه ی پایین دهیاران و مسئولان اجرایی طرح گردشگری روستایی، عدم مشارکت مردم روستا در برنامه ریزی های طرح گردشگری و محدودیت ها نیز شامل: تعصبات قومی و مذهبی، محدودیت های اقلیمی و عدم وجود اطلاعات دقیق آماری بود. روایی پژوهش توسط کارشناسان سازمان میراث فرهنگی استان کرمانشاه به تأیید رسید.