بررسی اپیدمیولوژیک بیماری کک و مک در بیماران مراجعه کننده به بخش تخصصی پوست در چهار اول سال 77

بیماری کک و مک بصورت ماکول های هیپرپیگمانته با قطر 0.5 cm> در نواحی در معرض آفتاب بدن تظاهر می یابد و بیماری خوش خیمی است . تا سالهای اخیر اهمیت این بیماری بیشتر در ارتباط با جنبه های زیبایی آن بود اما اخیرا بعنوان ریسک فاکتور در ایجاد ملانوم مطرح شده است . لذا بر آن شدیم مطالعه ای توصیفی در زمینه مشخصه های اپیدمیولوژیک و نیز درمان کک و مک انجام دهیم که طی این بررسی از بین 517 بیماری که به درمانگاه تخصصی پوست مرکز حاج دایی مراجعه کردند، 51 بیمار کک و مک داشتند که براسای معاینه فیزیکی با نظارت استاد راهنما و پرسشنامه های تهیه شده، انتخاب شدند و به سوالات زیر پاسخ دادند: - سن، جنس ، شغل، رنگ پوست ، عوامل زمینه ساز، نواحی آناتومیک درگیر، طول بیماری، درمان با ضدآفتاب و نوع و روش استفاده و نیز اثرات درمان و طول مدت درمان نتایج بدست آمده از بررسی بیماران به شرح زیرمی باشد: 1 - سن: بیشترین محدوه سنی متعلق به دهه سوم و چهارم عمر بود (بترتیب 39/2 - 37/2) 2 - عوامل زمینه ساز: تماس مستقیم و طولانی با آفتاب (86/2 درصد)، پوست روشن (68/8 درصد) سابقه خانوادگی مثبت (58/8 درصد)، استرس (9/8 درصد)، premenstural (11/7 درصد) 3 - نواحی آناتومیک درگیر: گونه ها (100 درصد)، بینی (84/3 درصد)، پیشانی (62/7 درصد)، چانه (39/2 درصد)، قفسه سینه و بازوها هر یک (1/96 درصد) 4- اکثریت بیماران را خانمهای خانه دار تشکیل می دادند. 5 - طول بیماری: بیشترین درصد متعلق به محدوده 1-5 سال بود. 6 - درمان با ضد آفتاب : 20 نفر از ضد آفتاب استفاده کرده بودند و 31 نفر درمان نکرده بودند. 90 درصد بیماران از ضد آفتاب با spf پایین استفاده کرده بودند. 45 درصد بطور مداوم و 55 درصد متناوب درمان کرده بودند. از بین 20 مرود درمان شده: 50 درصد رضایت بخش و 50 درصد عدم رضایت از درمان داشتند.