تاثیر سطوح مختلف چربی بر عملکرد جوجه های گوشتی در دوره رشد جبرانی

این آزمایش به منظور بررسی اثرات چربی بر روی جوجه های گوشتی در دوره رشد جبرانی طرح ریزی شد. برای انجام آزمایش ، در سن 7 روزگی تعداد 335 قطعه جوجه نر از نژاد راس با میانگین وزنی 90+-5 گرم انتخاب شدند و بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار بطور تصادفی بین قفس ها تقسیم شدند. سه سطح محدودیت غذایی (0، 15، 30 درصد) از سن 7تا 14 روزگی اعمال شد سپس هر یک از این سطوح به چهار دسته تقسیم شدند و سطوح مختلف چربی (0، 2، 4، 6 درصد) را دریافت کردند. در پایان آزمایش نیز از هر تکرار یک قطعه مرغ انتاب و جهت بررسی قسمت های لاشه کشتار گردید. خوراک مصرفی بین تیمارها از لحاظ محدودیت غذایی فاوت معنی داری (p<0.05) را نشان نداد لیکن چربی تاثیر مثبتی بر روی خوراک مصرفی داشت بطوریکه میانگین خوراک مصرفی تیمارهای بدون چربی 4174 گرم بازای هر قطعه بود در حالیکه میانگین خوراک مصرفی تیمارهای 6 درصد چربی 4358 گرم بازای هر قطعه بود. این تفاوتها از لحاظ آماری معنی دار (p<0.05) نبود. بهبود ضریب تبدیل هم در حالت محدودیت غذایی و هم در حالت استفاده از چربی مشاهده شد ولی تفاوتها از لحاظ آماری معنی دار (p<0.05) نبودند. وزن بدن و اضافه وزن بین تیمارهای محدود شده و شاهد معنی دار (p<0.05) نبود ولی روند افزایشی با شدت محدودیت در تیمارها مشاهده شد. از لحاظ سطوح چربی نیز بهبود وزن بدن با افزودن چربی بطور معنی دار (p<0.05) مشاهده گردید و بیشترین وزن مربوط به تیمارهایی با 4 درصد چربی (2078 گرم) و کمترین وزن مربوط به تیمارهای با صفر درصد چربی (1943) بود. اثرات متقابل در هیچ یک از حالات فوق معنی دار نشد. سرعت رشد در جوجه هایی که خوراکشان محدود شده بود بهبود یافت (21/93 در مقابل 20/97 بصورت درصدی از وزن اولیه). با افزودن چری به جیره روند بهبودی در سرعت رشد بطور معنی دار (p<0.05) مشاهده شد و بیشترین سرعت رشد را گروه 4 درصد چربی نشان داد. تجزیه لاشه نیز نشان داد که محدودیت غذایی موجب کاهش چربی محوطه بطنی می شود ولی تاثیری بر وزن لاشه و درصد کبد نداشت . چربی جیره موجب افزایش چربی محوطه بطنی شد که از لحاظ آماری معنی دار (p<0.05) نبود.