بررسی سازگاری برخی توده های سیر بومی جنوب ایران در شرایط اهواز

جهت بررسی سازگاری 13 توده سیرهای جنوب ایران در شرایط آب و هوایی اهواز، پژوهشی در دانشگاه شهید چمران در سال 1394-1393 در قالب بلوک کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. توده های جمع آوری شده شامل توده رامهرمز، شوشتر، دزفول، بهبهان(دو توده)، دشتی(خورموج)، دشتستان(برازجان)، دیر، بندرعباس(بشاگرد)، جیرفت، زرند، شهداد و زابل بودند. صفات مورفولوژیکی مانند سطح برگ، وزن خشک وتر برگ، طول برگ، قطر سوخ و وزن خشک وتر سوخ در طول مرحله رشد به فاصله زمانی دو هفته یکبار و صفات قطر سوخ، قطر گردن سوخ، طول سوخ، تعداد سیرچه، ابعاد سیرچه، آنتی اکسیدان کل و میزان آنتوسیانین پس از برداشت و پایان رشد اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادتوده های رامهرمز، شوشتر، بهبهان1 زودرس تر از سایر توده ها بودند و توده های دشتستان، دشتی، دیر، جیرفت و بهبهان2 در مرتبه بعد، از نظر زودرسی قرار گرفتند و در نهایت توده های بندرعباس، زابل، زرند، شهداد 2 ماه بعد برداشت شدند و دیررس تر بودند و همچنیننتایج نشان داد در اکثر صفات در بین توده ها اختلاف معنی داری در سطح آماری 1درصد وجود داشت. بیشترین وزن ترسوخ به توده دشتی، جیرفت و دیر به ترتیب با 08/99، 86/97 و 45/94 گرم و کمترین به توده زرند با 32/35 گرم مربوط بود. همین طور توده های دشتی و جیرفت به ترتیب با 85/68 و 70/68 میلی-متر بیشترین و توده های زابل، زرند، دزفول و رامهرمز به ترتیب با 63/53، 97/53، 59/54، 34/55میلی متر کمترین قطرسوخ را داشتند. بیشترین آنتی اکسیدان کلدر توده های بهبهان1و شهداد به ترتیب با 87/4 و 51/4 گرم وزن تر برمیلی مول آهنii و کمترین در توده های رامهرمز و شهداد به ترتیب 78/4 و 51/4 گرم وزن تر بر میلی مول آهن ii مشاهده گردید. به طور کلی نتایج نشان داد توده های دشتی، جیرفت و دیر از نظرتطابق با شرایط آب و هوایی اهواز در بین توده های مورد بررسی در اکثرصفات مورفولوژیکی دارای سازگاری بودندو کشت آنها درشرایط آب و هوایی اهواز قابل توصیه می گردد.