بررسی توانایی ترسیب کربن پوشش درختی و خاک حاشیه بزرگراه (مطالعه موردی: بزرگراه خرم آباد- اندیمشک (پل زال) )

افزایش گازهای گلخانه ای منجر به تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی شده و آثار زیان باری بر حیات انسان بر روی کره زمین گذاشته است. دی اکسید کربن عمده ترین گاز گلخانه ای است که تراکم آن در اتمسفر در اثر فعالیت های انسانی، روند گرم شدن کره زمین را افزایش داده است. ترسیب کربن در پوشش درختی، گیاهی و خاک های تحت آن ساده ترین و به لحاظ اقتصادی عملی ترین راهکار ممکن جهت کاهش کربن اتمسفری محسوب می گردد. لذا این پژوهش به منظور بررسی توانایی و ظرفیت ترسیب کربن پوشش درختی، پوشش علفی و خاک در بزرگراه خرم آباد- اندیمشک (پل زال) انجام گردید. جهت دست یابی به اهداف مورد نظر، دو ترانسکت به فاصله 90 متری از همدیگر به صورت عمود بر بزرگراه پیاده شد که در هر کدام از ترانسکت ها 8 پلات مربعی شکل به فواصل 1، 30، 50 و 70 متری از همدیگر پیاده شد. همچنین در مجاورت این ترانسکت ها زمین عاری از پوشش درختی و گیاهی انتخاب شد. در داخل هر پلات کربن ترسیب شده در پوشش درختی، پوشش علفی و خاک (عمق 0 تا 30 سانتی متری) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد مقدار کربن ترسیب شده به ترتیب افزایش فاصله از بزرگراه در درختان به ترتیب 104.30، 41.15، 33.76 و 29.01 تن در هکتار، در پوشش علفی به ترتیب 49.03، 155.36، 82.43 و 113.03 تن در هکتار، در خاک به ترتیب 32.17، 39.82، 47.37 و 47.80 تن در هکتار و در خاک خالی از پوشش گیاهی 6.19 تن در هکتار بود. بنابراین براساس نتایج بدست آمده می توان اذعان داشت که درختان بیشترین ترسیب کربن متصاعد شده از اگزوز وسایل نقلیه گذری از بزرگراه داشته اند. همچنین نتایج ترسیب کربن کل نشان داد که پوشش علفی، بیشترین ترسیب کربن را داشته اند.