تبیین نقش عوامل موثر بر حضور پذیری کودکان (مطالعه موردی: محلات امیر آباد شمالی و آبک تهران)

کیفیت زندگی ، سلامت کودکان ، محیطی که کودکان در آن پرورش می یابند و تاثیر طیف وسیع توسعه های اجتماعی و نیز تکنولوزی در زندگی آن ها ، مورد بحث بسیاری از تحقیقات بوده است. این بررسی پیرامون عاملی است که تحت تاثیر این مباحث قرار گرفته و بر آن اثر گذار نیز می باشد- حرکت مستقلانه کودکان که اغلب به صورت توانایی کودکان برای گردش کردن به صورت پیاده یا دوچرخه سواری در محله خود بدون همراهی بزرگسالان آشنا تعریف می شود - علی رغم بررسی تحقیقات پیشین در مورد عوامل تاثیر گذار بر حضور پذیری کودکان در فضاهای شهری ، در نظر نگرفتن درک کودکان و والدین آن ها از محیط زندگی خود به طور همزمان و نیز در نظر نگرفتن نقش عوامل محیطی ، اجتماعی و... به طور همزمان ، و در برخی موارد تکیه محض بر مشاهدات ، موجب کاسته شدن از ارزش کاربردی بسیاری از این پژوهش ها شده ، در صورتی که حضور پذیری کودکان در فضای شهری در عمل تنها زمانی صورت می پذیرد که نیاز های آن ها به درستی شناسایی شده و آن ها خود را جزئی از جامعه حس کنند . زیرا اغلب آن ها می خواهند بخشی از جامعه باشند و مکان های امن اجازه مشارکت آن ها را در فعالیت ها با یک استقلال نسبی بدهند که این امر مستلزم مشارکت دادن آن ها در پروژه های شهری می باشد.