ارزیابی صفات مورفولوژیک و بیوشیمیایی مرتبط با خوابیدگی بوته در ژنوتیپ های بومی و اصلاح شده برنج (.oryza sativa l)

به منظور ارزیابی صفات مورفولوژیک مرتبط با خوابیدگی بوته و محتوای کربوهیدرات ساقه در ارقام برنج، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در موسسه تحقیقات برنج کشور اجرا شد. ژنوتیپها شامل سه رقم بومی (هاشمی،علی کاظمی، سنگ جو، خزر، سپیدرود، کادوس، گوهر، درفک، دیلم و لاین 831، 841 و 416) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین مقاومت به شکستگی میانگره های سوم و چهارم مربوط به رقم اصلاح شده خزر بود. به علاوه همبستگی مثبت و معنی داری بین متوسط قطر میانگره، نسبت وزن به طول میانگره ها و محتوای کربوهیدرات های غیرمحلول ساقه با مقاومت به شکستگی میانگره سوم و چهارم وجود داشت. نتایج تجزیه به عامل ها، صفات را در دو گروه مجزا قرار داد. عامل اول به عنوان عامل مقاومت به خوابیدگی نامگذاری شد. عامل دوم به عنوان عامل مورفولوژیک حساسیت به خوابیدگی نامگذاری شد. بر اساس نتایج این آزمایش، به نظر می رسد که قطر متوسط میانگره، ضخامت میانگره و نسبت وزن به طول میانگره های سوم و چهارم و همچنین خصوصیات شیمیایی ساقه نقش اصلی در مقاومت به خوابیدگی بوته برنج ایفا می کنند