ارزیابی آزمایشگاهی روش های معمول تشخیص پوسیدگی سطح جونده دندان و تلفیق اطلاعات آن ها در یک سیستم خبره اتوماتیک

مقدمه: معاینه پوسیدگی های سطح جونده بدون ایجاد حفره به واسطه ی مورفولوژی خاص پیت و فیشور، احتباس پلاک و رنگدانه همواره چالش برانگیز می باشد. روش های معمول گوناگونی نظیر مشاهده ی چشمی, حس لمس و رادیوگرافی دراین تشخیص استفاده می شوند.یک روش تشخیصی آیده آل می بایست تکرار پذیر بوده و دارای حساسیت و اختصاصیت بالا باشد. هدف: هدف از این مطالعه, ارزیابی آزمایشگاهی روش های معمول تشخیص پوسیدگی سطح جونده ی دندان و تلفیق اطلاعات آن ها در یک سیستم خبره ی اتوماتیک بوده است. مواد و روش ها: دراین مطالعه ی آزمایشگاهی از 115 دندان مولر سوم کشیده شده که عاری از پوسیدگی یا دارای ضایعات پوسیدگی ابتدایی بودند استفاده شد. تمامی دندان ها به طور جداگانه با روش های مشاهده ی چشمی , رادیوگرافی و diagnodent از حیث وجود پوسیدگی در سطح اکلوزال مورد بررسی قرار گرفتند. جهت روایی (validation) داده ها, نمونه ها از لحاظ هیستولوژیک مورد مطالعه قرارگرفتند. در نهایت به منظور تلفیق یافته های حاصل از روش های ذکر شده, از تکنیک ادغام بر اساس صحت روش ها و الگوریتم ژنتیک (genetic algorithm) استفاده شد. یافته ها: در روش معاینه ی مبتنی بر صحت, بالاترین میزان حساسیت و صحت تشخیصی در تلفیق مشاهده ی چشمی و رادیوگرافی و بالاترین میزان اختصاصیت در روش تلفیق رادیوگرافی و diagnodent مشاهده شد. در روش معاینه با الگوریتم ژنتیک, میزان حساسیت در تلفیق همه ی روش ها مشابه هم بود , به جز تلفیق رادیوگرافی و diagnodent که میزان حساسیت پایین تری نشان داد . با این حال, بالاترین اختصاصیت مربوط به تلفیق رادیوگرافی و diagnodent می شد. همچنین میزان صحت تشخیصی در تلفیق همه ی روش ها مشابه هم بود , به جز روش تلفیق رادیوگرافی و diagnodent که میزان صحت پایین تری نشان داد . نتیجه گیری: در قیاس با روش ادغام مبتنی بر صحت روش ها مشخص گردید به جز تلفیق روش رادیوگرافی با diagnodent تلفیق سایر روش های معاینه با یکدیگر در الگوریتم ژنتیک موجب بهبود معنی دار عملکرد تشخیصی آن ها گردید