قراردادهای انتقال تکنولوژی

انتقال فناوری مبحثی میان رشته ای است و تعامل تخصصهای مختلف را می طلبد. اصولا موضوع انتقال فناوری دارای یک جنبه بازرگانی، و از طرف دیگر در ارتباط با حقوق مختلفی از جمله مالکیت فکری است. در منظر نهادهای بین المللی، بویژه سازمان ملل و زیر مجموعه های آن، یکی از عوامل اصلی توسعه یافتگی کشورها، میزان استیلای آنها بر فناوری های روز است. این نهادها داشتن چنین فناوری ها را معادل داشتن رفاه اقتصادی و اجتماعی به شمار می آورند. ماهیت قرارداد انتقال فناوری چیست؟ آیا انتقال و به تعبیری تحصیل و جذب فناوری، جزء اهداف اصلی یا در اقتضاء ذات این قراردادها هست یا خیر؟ آیا ویژگی ها، قابلیت ها و تعریف این قراردادها یکی هست؟ اهمیت انتقال فناوری و نقش آن در توسعه صنعتی کشورها و پر کردن شکاف تکنولوژیکی بین کشورهای در حال توسعه و کشورهای توسعه یافته انکار نشدنی می باشد انتقال فناوری بر اساس شرایط دهنده و گیرنده فناوری، به روشهای مختلفی انجام می شود. در حوزه حقوق و مسائل مربوط به انتقال قراردادی فناوری، عمده مشکلات، ناشی از نوع و محتوای قراردادهایی است که علی الاصول یا متناسب با امر تحقق انتقال فناوری از منظر حقوقی نیستند و یا اساسا قابلیت های لازم را برای این منظور ندارند. هدف از نگارش در دسترس قراردادن مرجع و منبعی حقوقی برای مساعدت و راهنمایی مشاورین حقوقی و مدیران مذاکره کننده در هنگام مذاکرات قراردادی است تا آنان بتوانند با به کار گرفتن راه کارهای این مرجع، در خصوص انتقال فناوری، مطلوب ترین امتیازات قراردادی را تحصیل و از این طریق، جذب فناوری یا استیلای انتقال گیرنده بر فناوری را تسهیل نمایند. این پایان نامه به چهار فصل و دوازده بخش تقسیم می گردد.