تاثیر عناصرجوی و آلاینده های هوای شهر تهران بر مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی- عروقی افراد بالای 60 سال

گسترش شهر نشینی و توسعه شهرها به همراه ازدیاد جمعیت و نیز تغییرات جوی بر زندگی روزانه انسان تاثیرات فراوانی داشته وسالیانه افراد زیادی مبتلابه بیماریهای قلبی – عروقی شده و منجر به فوت آنان می گردد . ازاینرودر این تحقیق به بررسی تاثیر عناصرجوی و آلاینده های هوای شهر تهران بر مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی- عروقی افراد بالای 60 سال پرداخته شده است پژوهش حاضر به مطالعه ارتباط عناصر اقلیمی و آلاینده های هوای تهران با مرگ و میرهای ناشی از بیماری های قلبی در افراد بالای 60 سال طی دوره مطالعاتی (2008-20013 ) پرداخته است. برای واکاوی داده های عناصر اقلیمی، آلایند های هوا و فوت شدگان ناشی از بیماریهای قلبی و عروقی از روش های آماری چون ضریب همبستگی و معادله خطی رگرسیون از نرم افزار spss و excel استفاده گردیده است .در این مطالعه به بررسی ارتباط بین مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی و عروقی و عناصر اقلیمی ( فشار ، رطوبت نسبی ، دما ) پرداخته و نیز ارتباط آلایند های هوا ( so2 , no2 وco و ذراتpm با قطر کمتر از 10 و 5/2میکرون ) بر میزان مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی و عروقی پرداخته شد . نتایج نشان داد که بین آلاینده های pm10 و no2 با میزان مرگ و میر بر اثر بیماری های قلبی رابطه معنادار وجود دارد. بین عناصر اقلیمی و مرگ و میر نیز رابطه رگرسیونی وجود دارد. بین دمای هوا با میزان مرگ و میر رابطه منفی وجود دارد، یعنی با افزایش دما میزان مرگ و میر کاهش و با کاهش دما این میزان افزایش می یابد، یعنی در فصول سردسال مرگ و میر بر اثر بیماری های قلبی بیش از فصول گرم است. بین فشار هوا و مرگ و میر نیز رابطه وجود دارد.