طراحی مجموعه مسکونی در ساری، جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی ساکنان

در دوران معاصر با افزایش فردگرایی، توجه به فضای تعاملی به عنوان عنصری جهت نزدیک تر کردن انسان ها به یکدیگر و جبران بخشی از تعاملات اجتماعی از دست رفته جاری در بناها و بافت های معماری و شهری گذشته، اهمیت بیشتری یافته است. موضوع این است که آیا طرح کالبدی خاص معماری مسکن می تواند به برقراری روابط اجتماعی مثبت و سازنده در بین بهره-برداران دامن زده و فرصت های تعاملات بین فردی و فرافردی را افزایش دهد. و چگونه می توان با بهره گیری از مولفه های موثر در معماری مسکن موجب بهبود و افزایش ارتباط انسان ها شد که در جهت جواب به پرسش های مطرح شده از روش های کتابخانه ای، میدانی (مشاهده) و طراحی معماری استفاده گشته است که نتیجه پژوهش بیانگر آن است که ویژگی های کالبدی فضای معماری مسکن، در میزان و نوع تعاملات اجتماعی بین فردی و فرافردی روی داده بر فضا موثرند. میزان این تأثیرات به نحوی که تعداد تعاملات روی داده را افزایش دهند، نشان از اجتماع پذیری بالای آن فضا دارد. در طرح حاضر، سعی بر آن شده که با طراحی مناسب کالبد فضای معماری مسکن در ساری، تعاملات اجتماعی را بین ساکنان افزایش داد. تعاملات اجتماعی در چهار مقیاس، در طراحی مجموعه مسکونی مدنظر قرار گرفت: - در مقیاس اول، افزایش ارتباطات و تعاملات بین اعضای خانواده در مقیاس یک واحد مسکونی مورد توجه و طراحی واقع شد. فضاهای عمومی (نشیمن و آشپزخانه) در مقیاس با فضاهای خصوصی واحد به نحوی ترکیب شدند که ارتباط اعضای خانواده در عین دستیابی به خلوت لازم، منطقی و در حد ارتقاء ارتباطات باشد. - در مقیاس دوم، که فضاهای مشاع بین چند واحد مسکونی را در بر می گیرد. بحث ارتقاء تعاملات اجتماعی با پیش بینی فضاهایی چون تراس های بزرگ، حیاط های کوچک بین واحدها، پل ارتباطی بین واحدها در فضاهای عمومی دو بلوک مسکونی و غیره سعی گردید ارتباط و تعاملات اجتماعی ساکنان همسایه تقویت گردد. - در مقیاس سوم، و در کل بلوک ساختمانی که از چندین واحد غیرهمسان در طبقات مختلف شکل گرفته است، حیاط هایی در طبقه همکف پیش بینی شده است که قلب تپنده تماس اجتماعی ساکنان بلوک در ایام شبانه روز محسوب می شود. - در مقیاس چهارم، که شامل فضاهای باز مابین بلوک های مسکونی می گردد، چیدمان احجام بلوک های مسکونی و وجوه دید ساکنان داخلی آنها به نحوی است که علاوه بر دید مناسب به رودخانه، بلوک ها با یکدیگر گفتگو داشته و فضاهای باز واسطی ایجاد نمایند که محل تجمع ساکنان گردد. منظر سازی، فضای سبز و تناسبات هندسی در این فضاهای باز به نحوی است که ساکنان را به تشویق و ایست در این مکان ها می نماید. همچنین مجموعه خدماتی مشترکی در قالب مسجد، بازار کوچک محلی، مهدکودک، زمین ورزشی، نانوایی و ... در محل مناسب سایت برای تأمین ارتباطات عملکردی و انسانی ساکنان جانمایی گردیده است.