الگوی پراکنش سنگفرش بیابانی ناشی از جریان آبراهه ای در دشت؛ ایران مرکزی

سنگفرش بیابانی از گسترده ترین پدیده ها در مناطق بیابانی است که بر اثر انباشت رسوبات بادی در زیر پوشش سنگی رسوبات آبرفتی تکامل می یابد. سطح سطوح آبرفتی شامل سطوح با تکه های جزیره مانند با اندازه و ویژگی های گوناگون در کنار یکدیگر می باشد. با تکامل جزیره های آبرفتی (افزایش ضخامت خاک و اندازه جزیره ها)، ضخامت نرم لایه زیر سنگفرش ها افزایش می یابد. بررسی رابطه جزیره های آبرفتی با الگوی پراکنش زمانی جریان نشان می دهد که سنگفرش ها با درجه تکامل بالا در جایی رخ می دهند که میزان پویایی سطح کم باشد به گونه ای که فراوانی مکانی و زمانی جریان در آنجا نسبت به نقاط مجاور کمتر باشد. بررسی دانه بندی در جزیره های آبرفتی نشان می دهد که علت اصلی تفاوت در دانه بندی سنگفرش ها ناشی از رخدادهای سیلابی با اندازه های مختلف است که مواد مادری آبرفتی با دانه بندی مختلف را به جا گذاشته است، نه میزان فرسایش.