اعتبار قراردادهای انتقال اعضا بدن در نظام حقوقی ایران و کانادا

تا چند دهه گذشته ، درمان و معالجه بیماران صرفاً به رابطه پزشک و بیمار محدود می شد وپزشکان مطابق روش های درمانی و بر اساس مقررات موجود به درمان بیماران می پرداختند، لکن در حال حاضر در روش های جدید درمانی ، از جمله انتقال اعضا، علاوه بر پزشم وبیمار ، اشخاص دیگری نیز مانند: دهنده و گیرنده عضو ، متخصصان تأیید مرگ مغزی ، و ...دخالت دارند. لذا دیگر آن قوانین و مقررات ساده حقوقی حاکم در دوران گذشته پاسخ گوی نیازهای جامعه و روش های نوین درمانی نیست. منظور از انتقال حقوقی اعضا در قالب های گوناگونی همچون بیع، هبه، وصیت،و... غیره است که با جداسازی عضو و واگذاری آن به منتقل الیه مالکیت عضو به شخص اخیر انتقال می یابد و تصرفات بدون اجازه دیگران در این عضو جدا شده آثار حقوقی را در پی دارد. در مورد انتقال اعضا در حقوق کانادا می توان تصویب قوانین اولیه را به کل کشور نسبت داد و در بقیه حالات می توان گفت که هر ایالت قوانین مربوط به خود و انجمن های مربوط به همان ایالت برای رسیدگی به قوانین را دارا است. کتایها و مقالات زیادی در مورد موضوع مرگ مغزی و انتقال حقوقی اعضا در قالب های گوناگون که در بالا ذکر کردیم نوشته شده، اما هیچ یک از آنها به طور کامل به بررسی هیچ کدام از موضوعات نپرداخته اند. بدیهی است دراین راستا نگاهی تطبیقی به حقوق کانادا و ایران داشته ایم تا با دیدی بهتر قوانین را تحلیل کنیم.