همگرایی قیمت مواد خوراکی و مسکن بین استان های ایران

هدف اصلی این مطالعه، بررسی همگرایی قیمت مواد خوراکی به عنوان کالای قابل مبادله و مسکن به عنوان کالای غیر قابل مبادله می باشد. برای این منظور از داده های ماهانه ی شاخص قیمت مصرفی این دو گروه کالایی، طی دوره 1393-1386 با بهره گیری از رویکرد جفت قیمتی پسران (2005) بین استان های ایران استفاده شده است. نتایج آزمون های ریشه واحد adf و df-gls وkpss نشان داد که نسبت فراوانی همگرایی قیمت مسکن در کشور، کمتر از همگرایی قیمت مواد خوراکی است که به علت غیر قابل مبادله بودن و عدم آربیتراژ مسکن امری طبیعی می باشد. هم چنین متوسط سرعت همگرایی برای قیمت مواد خوراکی در بین جفت استان های همگرا در کشور، حدود 1/2 ماه برآورد شده است. در حالی که میانگین سرعت همگرایی برای قیمت مسکن در بین جفت استان های همگرا در کشور 8/10 ماه محاسبه گردیده است.