ماهیت و اثر تعهد به انتقال مال غیر منقول

مقوله معاملات املاک، موضوعی بس حائز اهمیت و حساس می باشد و هر جامعه بنا بر نیازها و فرهنگ اجتماعی و حقوقی خویش قواعد و قوانینی را در این خصوص مدون نموده است. بدیهی است نظام حقوقی کشور ما نیز از این قاعده مستثنا نمی باشد و لیکن به دلیل تعارض قوانینی که در این خصوص تصویب گردیده و اصطکاک های شرع و قوانین، جامعه حقوقی ایران سال هاست که بهدنبال راه گریزی از این بن بست می گردد و با وجود سپری شدن بیش از هشتاد سال از تصویب قانون ثبت و سال ها مباحثه درباره مواد 22 و 46 و 47 و 48 این قانون هنوز به اتفاق نظری درباره ی ماهیت قراردادهای تعهد به انتقال مال غیرمنقولدستنیافته ایمو مشخص نیست که قانونگذار ما انتقال اموال غیر منقول را تشریفاتی قلمدادکردهاست یا رضایی. البته نظر حاکم و غالببر این قراردادها ایناست که مجموعه الفاظ و مفاد سند می تواند راه گشایی برای شناخت ماهیت این قراردادها باشد، البته امری که راجع به این قراردادها مبرهن است این است که قرارداد تعهد به انتقال مال غیر منقول به استناد ماده 10 ق. م واصل آزادی قراردادها قراردادی معتبر است و نظریه بطلان و عدم اعتبار قراردادهای مذکور دیگر جایگاه عرفی، قانونی و قضایی از دیدگاه علمای حقوق ندارد. قراردادهایتعهدبهانتقالمالغیرمنقولآثاریرا نیز به دنبال دارد که از جمله ی آنها می توان به پیدایش معاملات معارض و الزام به تنظیم سند رسمی و وجه التزام اشاره کرد.البته شایان ذکر است که با یکنواخت شدن این نوع قراردادها بتوان از بروز معضلاتی که از این نوع قراردادها ناشی می شودجلوگیری کرد.