بررسی و تحلیل تأثیر طرح هندسی تقاطع در وقوع تصادفات با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی شهر همدان)

از آنجایی که گسترش شهرنشینی و همچنین افزایش جمعیت منجر به ازدیاد خودروهای شخصی شده است و گسترش استفاده از خودروها، منجر به افزایش تعداد تصادفات درون شهری و برون شهری گردیده است، بایستی اقداماتی جهت کاهش تصادفات صورت پذیرد. اولین گام جهت کاهش تصادفات، شناسایی نقاط حادثه خیز می باشد و از آنجایی که شناسایی نقاط حادثه خیز کار آسانی نمی باشد و بایستی مطالعات و پژوهش های زیادی صورت گیرد، لذا برای حصول نتایج مناسب برای تعیین نقاط حادثه خیز، در این پژوهش سعی شده تا از روش نوین تلفیقی استفاده شود که شامل روش های فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، منطق فازی و شاخص همپوشانی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی می باشند. این سه روش تأییدکننده و مکمل هم هستند. روند پژوهش به این ترتیب است که در ابتدا از بین داده های جمع آوری شده مربوط به تصادف، با توجه به مطالعات صورت گرفته از مقالات و نظر استادان راهنما و مشاور پژوهش حاضر، عوامل تأثیرگذار در وقوع تصادفات بررسی شده و از میان آنها پارامتر های مربوط به علت تامه تصادفات را استخراج کرده و سپس از سیستم اطلاعات مکانی و فرآیندهای تصمیم گیری چندمعیاره و منطق فازی جهت تعیین نقاط حادثه خیز استفاده شده است. طی فرآیند تصمیم گیری چندمعیاره به وزن دهی پارامترها پرداخته و برای هر نقطه، شاخص حادثه خیزی، تعیین گردیده است. در ادامه، اولویت بندی نقاط بر اساس شاخص مذکور انجام گردیده و با استفاده از آنالیزهای gis و هم پوشانی وزن دار نقاط حادثه خیز، حادثه خیزترین نقاط مشخص گردیده است. در منطقه مورد مطالعه تقاطع های نجفی، مزداگینه، امام-علاقبندیان، ارتش-میدان صدا و سیما، بسیج-فرهنگیان حادثه خیزترین تقاطع شناخته شدند. در نهایت به بررسی و تحلیل طرح هندسی تقاطع هایی که حادثه خیزترین شناخته شده اند، پرداخته شده و دلایل وقوع حادثه ارائه گردیده است که مهمترین عوامل برای منطقه مورد مطالعه عدم وجود خطوط ایست و گذرگاه عرضی عابر پیاده و رابط پیاده رو و محدودیت عرض معبر می باشند.