بررسی ارتباط رشته تحصیلی، نگرش نسبت به انسان و شیوه های مدیریتی مدیران دبیرستانهای مشهد

نظر به اهمیت نقش مدیر در دستیابی موثر به اهداف از پیش تعیین شده سازمانها و همچنین نقش مهم مدیریت در روند توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه، بررسی عوامل موثر در انتخاب سبکهای مدیریتی توسط مدیران ضروری به نظر می رسد در نوشتاری که پیش رو دارید سعی بر آن است تا ارتباط بین رشته تحصیلی، نگرش نسبت به انسان و سبک های انتخابی مدیران بررسی شود. برای انجام این تحقیق از روش زمینه یابی استفاده شده است . همچنین جامعه آماری با توجه به محدودیتها و عوامل مزاحم در تحقیق، مدیران دبیرستانهای نواحی 7 گانه شهر مشهد می باشد که 50 نفر از مدیران از طریق روش نمونه گیری طبقه ای و همچنین از دبیرستانهای مورد بررسی 150 دبیر انتخاب شدند که به پرسشنامه های روش سنج پاسخ دادند. به منظور جمع آوری اطلاعات 2 پرسشنامه روش سنج و نگرش سنج تدوین گردید که پرسشنامه روش سنج در اختیار دبیران و پرسشنامه نگرش سنج در اختیار مدیران قرار داده شد. پاسخ های پرسشنامه های نگرش سنج - دربرگیرنده 4 نوع نگرش نسبت به انسان (نگرش بدبینانه صرف ، نگرش متمایل به بدبینانه، نگرش خوشبینانه، نگرش متمایل به خوشبینانه) بود و پرسشنامه های روش سنج نیز روش مدیران را در 3 حیطه (رابطه مدار - وظیفه مدار و بینابین) مشخص نمودند. مدیران در 4 گروه، علوم اداری و اقتصادی، فنی و مهندسی (بانضمام ریاضی - فیزیک)، علوم پایه، علوم انسانی و الهیات ، تقسیم بندی شدند. اطلاعات جمع آوری شده از پرسشنامه ها از طریق نرم افزار کامپیوتری spss و با آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی دانکن مورد بررسی قرار گرفت که تجزیه و تحلیل اطلاعات ، نتایج ذیل حاصل گردید: -1 بین نگرش مدیران نسبت به انسان با توجه به رشته های تحصیلی مختلف تفاوت معنی داری وجود دارد. -2 نگرش مدیران گروه علوم اداری نسبت به انسان در مقابل سایر مدیران خوشبینانه تر می باشد و برعکس مدیرانی که از رشته های علوم انسانی و الهیات فارغ التحصیل شده اند از نگرش بدبینانه تری نسبت به انسان در مقابل سایر مدیران برخوردار هستند. -3 بین رشته های تحصیلی مدیران با سبک های انتخابی شان و همچنین بین نگرش آنان با سبک های انتخابی ارتباط معنی داری وجود ندارد. -4 در بعد تصمیم گیری تفاوت معنی داری بین مدیران با رشته های تحصیلی مختلف مشاهده گردید که در این میان مدیران رشته های علوم پایه بیشتر از روشهای رابطه مدار استفاده می نمودند و بر عکس مدیران گروه علوم انسانی و الهیات بیشتر از روشهای ضابطه مدار استفاده می کردند.