بررسی بالینی گوسفندان نامقرون به صرفه و ارزیابی انگل های گوارشی آن ها در گوسفنداری های اطراف تبریز

آلودگی به انگل های دستگاه گوارش یکی از چالش های مهمی است که پرورش گوسفند را در همه نقاط دنیا با مشکل همراه می کند. این آلودگی ها طیفی از عوارض، از جمله بیماری های حاد همراه با مرگ ناگهانی دام تا بیماری مزمن، به صورت کاهش کارایی و درجاتی از کاهش وزن و لاغری را باعث می شود. این تحقیق با هدف مشخص شدن برخی سوالات از جمله اینکه چه درصدی از گوسفندان نامقرون به صرفه نگهداری شده در اطراف تبریز به علت آلودگی انگل های گوارشی به این سندرم مبتلا هستند، انجام شد. . برای انجام این مطالعه از 66 گوسفند نامقرون به صرفه در گوسفنداری های اطراف تبریز بالاخص مواردی که دارای لاغری مزمن و عدم رشد مناسب بودند، پس از ثبت مشخصات عمومی، نمونه مدفوع تازه از رکتوم دام با استفاده از سواب گرفته شد. جهت تشخیص وجود آلودگی انگل های گوارشی ، نمونه های مدفوع جمع آوری شده به روش شناورسازی کلیتون لین مورد بررسی قرار گرفت و پس از تعیین شمارش کلی تخم انگل ها در واحد وزن (epg)، تخمهای شمارش شده به تفکیک شناسایی شدند تا نوع آلودگی مشخص گردد. از 66 نمونه مربوطه 62 مورد (94%) آلودگی انگلی را نشان داده و 4 مورد (6%) فاقد هر گونه آلودگی انگلی بودند. میزان آلودگی بر اساس شدت آلودگی به صورت (-) عدم آلودگی، (+) آلودگی ضعیف، (++) آلودگی متوسط و(+++) آلودگی شدید تقسیم شد. از62 مورد دام آلوده (71%) 47 دام آلودگی ضعیف( (+) 50 epg< )، (15%) 10 دام آلودگی متوسط ((++) 500 ) را نشان دادند. بیشترین مقدار آلودگی مربوط به نماتود های گوارشی شامل همونکوس، استرتاژیا و تریکواسترونژیلوس (56%) وهمچنین ترماتود دیکروسلیوم(22%) بود. از نتایج بدست آمده همبستگی بسیار بالایی (94%) بین آلودگی (در حالت کلی) به انگل های گوارشی و نامقرون به صرفه بودن گوسفندان نشان داده شد، ولی بین شدت آلودگی و نامقرون به صرفه بودن ارتباط آماری معنی داری یافت نشد. رابطه آماری معنی داری (منفی) بین epg وbcs (17%) و رابطه آماری معنی داری (مثبتی) بین epg و کم خونی مخاط ملتحمه چشم(11%) وجود داشت. نتیجته اینکه این فراسنج ها می توانند به صورت قابل اعتمادی آلودگی انگلی دام های به اصطلاح نامقرون به صرفه را تایید نمایند ولی جهت تشخیص میزان بار آلودگی انگلی نیاز به روش های آزمایشگاهی است.