مقایسه میزان یادگیری خودراهبر و سازگاری تحصیلی دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی پسرانه پایه ششم ناحیه یک شیراز

هدف از پژوهش حاضر،تبیین مقایسه میزان یادگیری خودراهبروسازگاری تحصیلی دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی بوده است. این پژوهش ازلحاظ هدف،کاربردی وازلحاظ شیوه گرداوری اطلاعات ،علی-مقایسه ای بوده است.جامعه آماری پژوهش حاضرعبارت است از2600نفردانش آموز پسرپایه ششم ناحیه یک شیراز،که در سال1393در86 کلاس مشغول به تحصیل بوده اند.نمونه گیری با استفاده ازروش خوشه ای انجام شد،که ازبین مدارس ابتدایی ناحیه 1شیرازتعداد2مدرسه وازهرمدرسه یک کلاس ششم انتخاب گردید.جهت جمع آوری داده هاازپرسشنامه یادگیری خودراهبر(فیشر،کینگ وتاگو،2001)وپرسشنامه سازگاری تحصیلی (سینها وسینک،1992)استفاده گردید.برای تجزیه و تحلیل داده هادرسطح آمارتوصیفی ازروشهای آماری میانگین وانحراف معیار،ودرسطح آماراستنباطی ازروشهای آماری تی گروههای مستقل استفاده شد.یافته های پژوهش نشان می دهد یادگیری خودراهبردانش آموزانی که درمدرسه هوشمند تحصیل کرده اند در مقایسه با آنهایی که در مدارس عادی تحصیل می کنندازعملکرد بهتری برخورداراست.میزان خودکنترلی،خودمدیریتی،رغبت برای یادگیری دانش آموزان مدارس هوشمند نسبت به دانش آموزان مدارس عادی عملکردبالاتری را نشان میدهد.مقایسه سازگاری تحصیلی دانش آموزان مدارس هوشمند بامدارس عادی تفاوت معناداری را نشان نمی دهد.میزان سازگاری عاطفی وسازگاری اجتماعی دانش آموزان مدارس هوشمند نسبت به دانش آموزان مدارس عادی دارای عملکردبالاتری است.