بررسی رابطه تیپ های شخصیتی وسبکهای یادگیری دانش آموزان متوسط نظری منطقه 17 تهران

هدف این تحقیق، بررسی رابطه تیپ های شخیصتی و سبک های یادگیری دانش آموزان و جامعه آماری آن شامل دانش آموزان مقطع متوسطه نظری منطقه 17 تهران در سال تحصیلی 94- 93بود که از میان آنان ، تعداد315 نفر(شامل 150 دختر و 165 پسر) به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. متغیر پیش بینی کننده ، تیپ های شخصیتی و متغیر ملاک ، سبک های یاد گیری دانش آموزان بود0برای جمع آوری داده از روش تحقیق توصیفی – همبستگی استفاده شد.برای جمع آوری اطلاعات از دو آزمون استفاده شد:آزمون پنج عامل بزرگ شخصیت نئو و سیاهه یاد گیری کلب. برای تجزیه و تحلیل داده ها ، از رگرسیون لوجستیک و آزمون t گروه های مستقل استفاده شده است.نتایج نشان داده که ویژگی های شخصیتی برون گرایی با سبک یادگیری همگرا همبستگی منفی دارد.همچنین ویژگی شخصیتی موافق بودن ،با سبک یادگیری واگرا همبستگی معنی دار ومنفی دارد. . ویژگی های شخصیتی روان رنجور خوبی و گشودگی به تجربه با هیچ یک از سبک های یادگیری ، رابطه معناداری ندارند. همچنین مشخص شدکه تفاوت میانگین دو جامعه پسران و دختران، تنها در مورد ویژگی شخصیتی گشودگی به تجربه اختلاف معنی داری به نفع پسران دارد ولی رابطه معنی داری بین سبک یادگیری و جنسیت آزمودنی ها برقرار است.