بررسی اثر خواص ساختاری نانوداربست های کامپوزیتی پلی کاپرولاکتونبر رشد و تمایز سلول های مزانشیمی به سلول های استخوانی

چکیده انتخاب نانوالیاف برای کاربردهای مهندسی بافت،به علت ساختار نانویی بستر برون سلولی است که نقش مهمی در تنظیم عملکرد سلول ها دارد.الکتروریسی یکی از روش های گسترده برای تولید نانو الیاف است. در این پژوهش تعداد 6 داربست pcl-nha الکتروریسی شد که به منظور بررسی اثر قطر الیاف بر تکثیر و تمایز سلول های استخوانی،4داربست با قطر میانگینnm 86، nm180، nm900 و nm1200 تهیه شد، از محلول pva-nha درالکتروریسی یک داربست استفاده شد، زاویه تماس داربست pcl-nha/pva-nha صفر و اثر آبدوستی بررسی و در نهایت با استفاده از محلول ژلاتین،یک داربست بصورت هیبریدی الکتروریسی شد. الیاف ژلاتین با قرار دادن داربست pcl-nha/gel در حلال، حذف و تخلخل 91 % به دست آمد و اثر افزایش تخلخل بررسی شد. آزمون کشش نشان داد که استحکام داربست هایی که نانو الیاف درشت تری دارندکمتر است، اما با رسیدن قطر الیاف به محدوده میکرومتر افزایش قطر باعث افزایش استحکام می شود. میزان تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی چربی انسانی بر داربست ها و سطح فلاسک با استفاده از آزمون mtt در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون mtt تغییر چشم گیری در میزان رشد و تکثیر سلولی با افزایش استحکام و آبدوستی نشان نداد. 12 روز پس از کشت میزان رشد و تکثیر سلول ها بر سطح داربست pcl-nha مقدار 057/1 بود که این مقدار در داربست pcl-nha/gel پس از حذف ژلاتین به 13/2 افزایش یافت. به منظور بررسی اثر استخوانی شدن، مقدار رسوب های معدنی کلسیم دار در روزهای سوم، هفتم و بیست و یکم پس از قرار گرفتن داربست ها در محیط تمایزی اندازه گیری شد. نتایج این آزمون مشخص کرد که استحکام داربست تاثیری بر تمایز سلول های استخوانی ندارد. شاخص محتوی کلسیم در داربست pcl-nha پس از 21 روز به 33/2 رسید که این مقدار با آبدوست کردن داربست به 32/3 و با افزایش دادن تخلخل داربست به 33/4 افزایش یافت. این نتایج نشان دهنده تاثیر مثبت ظرافت قطر نانو الیاف، آبدوستی و تخلخل بیشتر داربست ها بر رشد، تکثیر سلولی و تمایز استخوانی است.