مقایسه تغییرات ضخامت عضلات اکستنسور پشتی حین تکلیف عملکردی در زنان یائسه استئوپروتیک نرمال و هایپرکیفوتیک

زمینه و هدف: پوسچر کیفوز و ضعف عضلات اکستنسور پشتی شایع ترین تظاهرات بالینی بیماری پوکی استخوان هستند. هدف مطالعه ی حاضر بررسی تغییرات ضخامت عضلات اکستنسور پشتی حین تکلیف عملکردی در زنان یائسه ی استئوپروتیک نرمال و هایپرکیفوز و مقایسه ی آن با زنان سالم بود. روش کار: 33 زن یائسه ی داوطلب (70-50 سال) بر حسب t-score و زاویه ی کیفوز توراسیک به سه گروه سالم، استئوپروتیک نرمال کیفوز و استئوپروتیک هایپرکیفوز تقسیم شدند. قدرت عضلات اکستنسور پشت و انحنای کمر به ترتیب با استفاده از دینامومتر دستی دیجیتال و خط کش انعطاف پذیر اندازه گیری شد. ضخامت عضلات اکستنسور پشتی در انقباض ایزومتریک و سه وضعیت تکلیف عملکردی ایستاده بدون بار، ایستاده با بار صفر و ایستاده با بار متوسط به وسیله دستگاه اولتراسونوگرافی ارزیابی شد. یافته ها: زنان استئوپروتیک هایپرکیفوز نسبت به زنان استئوپروتیک نرمال کیفوز و سالم به طور معنی دار قدرت اکستنسوری کمتری داشتند. انحنای لوردوز کمر در زنان استئوپروتیک هایپرکیفوز نسبت به نرمال کیفوز و سالم بیشتر بود. درصد تغییرات ضخامت عضلات اکستنسور پشتی در هر سه تکلیف عملکردی در زنان یائسه ی استئوپروتیک هایپرکیفوز نسبت به استئوپروتیک نرمال کیفوز و سالم به طور معنی دار کمتر بود. نتیجه گیری: در زنان استئوپروتیک هایپرکیفوز نسبت به زنان استئوپروتیک نرمال کیفوز قدرت عضلات اکستنسور پشت کمتر است. همچنین در تکلیف های عملکردی پاسخ متفاوتی نسبت به افراد مشابه با کیفوز نرمال نشان می دهند. به منظور پیشگیری و درمان عوارض عملکردی ناشی از تغییرات عضلانی-اسکلتی در زنان استئوپروتیک تقویت عضلات اکستنسور پشت و اصلاح پوسچر باید در برنامه ی توانبخشی این افراد گنجانده شود.