اثر آموزش تحلیل رفتار متقابل بر ابرازگری هیجان و مهارت های ارتباطی زنان خانه دار

هدف از انجام پژوهش، اثر آموزش تحلیل رفتار متقابل بر ابرازگری هیجان و مهارت های ارتباطی زنان خانه دار بود. روش: طرح پژوهش آزمایشی و با روش پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه انجام گرفت.جامعه آماری شامل حدود 70 نفر زنان خانه داری بودند که در پاییز 1393 به مرکز غیر دولتی باشگاه مثبت (جهت حمایت داوطلبانه از بیماران ایدز) شهر قزوین مراجعه کردند. افراد نمونه شامل 30 نفر بودند که پس از در نظر گرفتن ملاک های ورود به پژوهش در مرحله غربالگری، انتخاب شدند و به صورت تصادفی، در دو گروه آزمایش و کنترل ( هر گروه شامل 15 نفر) قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه سلامت عمومی، پرسشنامه ابراز گری هیجان کینگ و امونز و پرسشنامه مهارت های ارتباطی جرابک بود. گروه آزمایش تحت تأثیر متغیر مستقل – آموزش تحلیل رفتار متقابل – قرار گرفتند و گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. بعد از اتمام جلسه های مشاوره گروهی، از دو گروه پس آزمون (پرسشنامه ابرازگری هیجان و مهارت های ارتباطی)، به عمل آمد. نتایج: تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس تک و چند متغیری انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان دهنده ی اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر ابرازگری هیجان (ابراز هیجان مثبت و ابراز صمیمیت به غیر از مولفه ی ابراز هیجان منفی) و مهارت های ارتباطی و همه مولفه های آن در زنان خانه دار بود.