بررسی تنوع ژنتیکی توده های گندم وحشی دیپلوئید ژنومa (triticum. boeoticum و titicum. urartu) با استفاده از نشانگرهای مولکولی issr

رانش ژنتیکی به ویژه در ارقام زراعی می تواند انگیزه مناسبی برای ارزیابی تنوع ژنتیکی در خویشاوندان وحشی گیاهان زراعی باشد. به منظور مطالعه تنوع ژنتیکی ژرم پلاسم های گندم، 40 توده گندم اینکورن وحشی شامل 32 توده از گونه triticum. boeoticum و 8 توده از گونه triticum. urartu جمع آوری شده از نواحی مختلف ایران با استفاده از نشانگرهای issr مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور گروه بندی توده های مورد ارزیابی و بررسی روابط ژنتیکی از تجزیه خوشه ای به روش upgma استفاده و ماتریس تشابه جاکارد بعنوان معیار تشابه در نظر گرفته شد. بر اساس دندروگرام بدست آمده توده های مورد بررسی در چهار گروه کلی قرار گرفتند. بطور کلی بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش می توان عنوان نمود که سطح بالایی از تنوع ژنتیکی بین جمعیت های t. boeoticum و t. urartu جمع آوری شده از نقاط مختلف ایران وجود دارد. بنابراین به نظر می رسد که با توجه به سطح بالایی از تنوع ژنتیکی مشاهده در گونه t. boeoticum مربوط به استان کرمانشاه بتوان در برنامه های اصلاحی آینده از گونه های مربوط به این حوزه جغرافیایی به نحوه موثری بهره جست.