مطالعه تاثیر سیستمهای مقیدکننده طولی بر عملکرد لرزه ای پلهای متداول کشور

پل های تیر و دال بتنی با تکیه گاه های نِئوپرن از متداول ترین پل های بزرگراهی کشور می باشند. در این پل ها با توجه به لزوم تامین حرکت آزاد عرشه، ناشی از تغییرات دما و عدم استفاده از کلید برشی در راستای طول پل، افتادن عرشه از روی پایه ها و یا ضربه زدن عرشه به کوله، در هنگام ارتعاش طولی عرشه، از موارد مهم خرابی پل ها در زلزله های گذشته می باشد. یکی از روش های موثر جلوگیری از افتادن عرشه و یا ضربه زدن به کوله، استفاده از مقیدکننده حرکت در راستای طول پل می باشد. هدف اصلی از این پژوهش، بررسی اثر استفاده از مقید کننده های طولی بر عملکرد لرزه ای پل های متداول تیر و دال بتنی می-باشد. بدین منظور یک پل سه دهانه با دهانه های برابر و یک پل سه دهانه با دهانه های نامساوی مجهز به مقیدکننده های طولی در پایه و در کوله ها مدل سازی شده و عملکرد لرزه ای پل ها با استفاده از تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی، بررسی شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد استفاده از مقیدکننده های طولی، موجب کاهش قابل ملاحظه جابه جایی نسبی عرشه و هم چنین کاهش شدت اصابت عرشه به کوله می شود. علاوه براین، عملکرد لرزه ای پایه های پل نیز به طور قابل ملاحظه ای بهبود می یابد.