بررسی نقش پیش بینی کنندگی کاربرد الگوهای فعال تدریس بر خودکار آمدی و رضایت شغلی دبیران آموزش وپرورش شهر شیراز

هدف از تحقیق حاضر نقش پیش بینی کنندگی کاربرد الگوهای فعال تدریس با رضایت شغلی وخودکارآمدی دبیران آموزش و پرورش شهر شیراز بود. روش پژوهش از نظر ماهیت ،کاربردی واز نظر اجرا توصیفی همبستگی است که به صورت میدانی انجام گرفت . جامعه آماری این تحقیق را 800 نفر از دبیران دبیران آموزش و پرورش شهر شیراز تشکیل داد. حجم نمونه براساس جدول مورگان 260 نفر و بطور تصادفی طبقه ای انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته الگوهای فعال تدریس، پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی هرزبرگ و پرسشنامه خودکارامدی شوارتزر استفاده شده است. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره و با استفاده از نرم افزار spss انجام گرفته و نتایج زیرحاصل شد: بین بکارگیری الگوهای تدریس، با رضایت شغلی رابطه مثبت و معنی داری دارد. بین بکارگیری الگوهای تدریس، با خودکارآمدی دبیران رابطه مثبت و معنی داری دارد. نتایج این تحلیل نشان داد که عاملی که بیشترین واریانس را با رضایت شغلی دبیران دارد خانواده الگوهای سیستم های رفتاری است. همچنین نتایج نشان داد عاملی که بیشترین واریانس را با خودکارآمدی دبیران دارد خانواده پردازش اطلاعات با 25 درصد می باشد.